Programmer ชื่อ ถาวร ศรีเสนพิลา

บทความนี้ของผม อาจรุนแรงไป แต่ผมก็เตรียมใจไว้แล้ว ว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง มองกันชัดๆ ย้อนกลับไป ในการสร้างโปรแกรม หรือสร้างอะไรก็ตาม เราต้องมีผู้สร้าง และเหล่า Software ทั้งหลายนั้น ก็ถูกสร้างจากกลุ่มคนที่เรียกว่า Programmer จริงแล้ว มันไม่ใช่ตำแหน่ง มันเป็นเพียงคำเรียก ที่ผู้คนใช้เรียกคนสร้างโปรแกรม เพื่อให้เข้าใจ บาง Software อาจถูกสร้างจาก คนล้างจาน คนเผาถ่าน รปภ. ที่เลิกงาน แล้วมาเขียนโปรแกรมเล่นๆ บางคนก็อาจทำจริงจัง แต่ด้วยสภาพการเงิน และความพร้อมหลายอย่าง ไม่อำนวย ก็เลยต้องสร้างโปรแกรม หลังเลิกงาน (บางคนก็สร้างในเวลางาน) ... ทั้งหมด ที่เล่ามานี้ ผมกำลังท้าวความ เข้าสู่เรื่อง ที่จะเขียนจริงๆ Programmer หลายคน พยายามอย่างมาก ที่จะเรียนรู้ ศึกษา เทคโนโลยี เครื่องมือ ไลบราลี่ ทันสมัย ไม่ว่าจะเป็น NodeJS, Ajax, JavaFX, MongoDB, Express, LINQ, AngularJS และอะไรอีกมากมาย สารพัดไปหมด รวมไปจนถึง การเข้าจัดการกับฐานข้อมูลผ่านทาง Command, Migration ด้วย ที่ผมกำลังสื่อก็คือ มันมากมายมหาศาล จนทำให้บางคน เอาแต่เรียนรุ้สิ่งใหม่ๆ ที่มันก็แค่ วิ่งมา แล้ววิ่งจากเราไป ในช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั

ผมขอเขียนบทความนี้ไว้เพื่อเป็นการแบ่งปัน ประสบการณ์ เล็กๆ น้อยๆ ของผมนะครับ ที่นั่นอาหารการกิน แพงกว่าที่เมืองไทยเรา อย่างมาก เอาแค่ข้าวราดแกงธรรมดาเลย ก็จานละเกือบร้อยบาท ส่วนอาหารอื่นๆ อย่างเข่นลาบหมู ก็จานละ 300 กว่าบาท ที่ทุกอย่างแพงหมด ก็เพราะว่า เขาต้องนำเข้าจากไทย ไปผลิตจำหน่ายในลาว ดังนั้นราคาก็เลยสูงลิบลิ่ว ส่วนค่ารถตุ้กๆ ก็แพงเอาเรื่องเหมือนกัน ระยะทางแค่ 2 กิโล คิดเกือบ 200 บาท สรุป ที่นี่ ค่าครองชีพสูงกว่าไทยเราเยอะเลยครับ และค่าแรงคนที่นี่ก็ไม่มากมาย เหมือนบ้านเรา คือเงินเดือนไม่ถึงหมื่น อันนี้เป็นเรทปกติ บางอาชีพ บางตำแหน่ง ก็จะได้หมื่นกว่าๆ อยู่ครับ (แต่บ้านเราสูงกว่านี้มาก) ถนนหนทาง การจราจร ไม่แออัดอย่างที่คิด ค่อนข้างโล่ง วิ่งข้ามได้เลย สบายๆ ไม่ซีเรียส ที่ผมชอบมากคือร้านเบียร์ ร้านเหล้าครับ มีไม่มากก็จริง แต่บรรยากาศดีมาก หากใครจะไปเที่ยวขอแนะนำ ร้านมุมสบาย อันนี้ชิวๆ หน่อย มีดนตรีสด (ก็ร้องเพลไทยแหละ) ให้ฟัง หากชอบดูสาว สวยๆ ขาวๆ หุ่นเป้ะ นี่เลยครับ ร้านขอบใจเด้อ ถ้าชอบหรูหรา ฝรั่งนั่งเยอะ ต่างชาติไปเพียบ ก็ร้าน Mix ครับผม และถ้าใครชอบแนวผับ เสียงดังๆ คนเบีย

ผมมีภาระกิจไปสอน Yii2 + AngularJS ที่เวียงจันทร์ ประเทศลาว เช้านี้ตื่นตั้งแต่ 6.00 เพื่ออาบน้ำ แต่งตัว ออกเดินทางไปยังประเทศลาว ซึ่งตอนเช้าน้องจอยก็มาปลุก และขับรถไปส่งผม กับโฮป ที่ บขส. อุบลราชธานี จากนั้นก็นั่งรถมาเรื่อยๆ เพื่อเดินทางไปยัง จังหวัดหนองคาย โอ้ววว นานมาก เรามาถึงหนองคายกันเวลา 15.30 ครับ มาถึงก็บ่นหิวข้าว เลยไปจัดอาหารตามสั่ง คนละจานก่อน เพื่อจะได้มีแรงเดินทางกันต่อ ค่ารถในขั้นตอนแรก อุบล หนองคาย ก็คนละ 380 บาทครับ มาถึงตรงนี้เราก็นั่งรถรับจ้าง อีกคนละ 50 บาท เพื่อไปยังสะพานมิตรภาพ ไทย ลาว ขั้นตอนการทำบัตรต่างๆ เพื่อให้ผ่านมายังฝั่งลาวนั้น ยุ่งยากมาก เอกสาร หลายขั้นตอนไปหมด รวมๆ หมดค่าจัดทำเอกสาร จนสองเท้าแตะประเทศลาว ก็หมดไปอีก คนละ 200 อ้อ แล้วก็มีค่ารถโดยสาร จากไทย มายังลาว คนละ 20 บาท สรุปค่าใช้จ่ายทั้งหมด คือ 600 บาท ก็มาถึงประเทศลาวพอดี ... พอมาถึง ก็ทำหน้างงๆ เพราะคนที่จะมารับผม ไม่รู้เขาอยู่ตรงไหน แต่พอดี มองไปเห็นเสื้อของเขามีคำว่า 108job.la พอดี ก็เลย อ้อ ต้องใช่แน่ เพราะว่าบริษัทที่เชิญผมมาอบรม คือบริษัท 108 ประเทศลาว ซึ่งก็จริงครับ เขาก็ต้อนรับอย่า

เป็นประจำทุกปี ที่จะต้องทำการประกาศเป้าหมาย เพื่อให้ตัวเองมีเข็มทิศว่าจะเดินไปทางไหน 1. ทำ iService รุ่น Desktop 2. พัฒนา jPOS ให้ไปถึงระดับ E-Commerce 3. ทำระบบบน คลาว ให้ใช้แบบ per user 4. ออกโปรดักใหม่ๆ มาอีกสัก 5 โปรดัก เพื่อขายแบบ Software Package 5. ออกสื่อการสอนออนไลน์สัก 3 คอร์ส 6. เขียนหนังสือออกมาจำหน่าย สัก 3 เล่ม 7. จัดทำเว็บไซต์ต่างๆ ขึ้นมาเพิ่มอีกอย่างน้อย 3 เว็บ yiitut, pingpongthailand, ... 8. ทำ App Android เข้าสโตอย่างน้อย 5 App 9. ผ่อนรถ Honda City ให้หมดในสิ้นปีนี้ 10. เพิ่มน้ำหนักตัวให้ไปถึง 85 กิโล และฟิตเนสให้เข้มข้นกว่าเดิม (ขอกล้ามใหญ่ ชัด กว่านี้) 11. เดินทางไปต่างประเทศ อย่างน้อย 2 ประเทศ 12. ปรับเว็บ PingpongSoft ใหม่ และทำเว็บ JavaThailand ให้มียอด UIP 500+ ต่อวัน ดูเยอะเหมือนกันนะ แต่ทุกๆ ปีก็ทำได้เกือบจะครบทุกข้อ ปีนี้มาลองกัน ว่าจะได้หรือเปล่า ประกาศเป้าหมาย -> ทบทวน -> ลงมือทำ -> ตรวจสอบความคืบหน้า เชื่อมาตลอดว่า ความสำเร็จ ไม่ใช่แค่ความเก่ง แต่ต้องชัดเจนในเป้าหมาย และอดทน ยืนหยัดฝ่าอุปสรรคต่างๆ ที่เข้ามา ปัญญา ต้องมาพร้อม สติ