เพราะผมมีวันตาย
สำหรับบทความนี้ผมก็จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวทางความคิดสั้น ๆ ครับ ไม่ยาวมากนัก
หลายต่อหลายคนที่มาจ้างผมเขียนโปรแกรม ก็คงได้ยินผมปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง (ส่วนมากเลยล่ะ) เพราะว่าผมไม่ต้องการทำโปรแกรมให้กับใคร ยกเว้นว่าเป็นกรณีที่่จำเป็นจริง ๆ หรือไม่ก็ได้ตกกระไดพลอยโจนเข้าไปแล้ว เลยต้องทำ
และหลาย ๆ งานที่ลูกค้าให้ผมแก้ไข ปรับเปลี่ยน เพื่อให้เป็นไปตามที่เขาต้องการ แต่ผมกลับไม่ทำให้ หากต้องการเช่นนั้นจริงก็จ่ายมา ในราคาที่ผมต้องการ เมื่อคนทุกคนมีความต้องการก็จงนำมาแลกกัน หากแลกกันแล้วมันไม่ลงตัว ก็ไม่สามารถทำให้ได้
เพราะผมมีวันตาย
ใช่ครับ ชีวิตของผมไม่ได้เป็นอมตะไปตลอดกาล วันหนึ่งผมก็ต้องตายจากโลกใบนี้ไป เหลือไว้เพียงเรื่องราวความทรงจำให้กับคนรุ่นหลังไว้ชื่นชมเท่านั้นเอง แล้วผมจะต้องเอาเวลาอันแสนมีค่านี้ไปหมดไป กับเวลาของคนอื่นเพื่อสร้างระบบ เขียนโปรแกรมให้เขาพึงพอใจ แลกกับเศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่ไม่กี่บาทอย่างนั้นหรือ
ชีวิตของเราคนหนึ่งก็เหมือนแสงเทียน ที่มีเปลวไฟคอยมอดไหม้ให้มอดดับลงเรื่อย ๆ ทีละนิด ช้ามากจนแม้แต่เราเองก็ไม่อาจมองเห็น หากไม่สังเกตุให้ดี ผมจึงอยากนำเอาเวลาที่เหลือน้อยนิดนี้ไปสร้างผลงานอันมีค่าไว้ให้แก่คนอื่น เอาเวลาไปสร้างไปทำในสิ่งที่อยากทำที่สุด
เมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิตแล้ว อย่างน้อยผมจะได้ภูมิใจว่า เราได้ทำแล้วนะในสิ่งที่อยากทำแม้ว่า เวลานั้นมันจะสำเร็จไปตามที่ตั้งใจไว้หรือไม่ก็ตาม ยังดีกว่าปล่อยให้ค้างคาในใจจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต วันที่เทียนเล่มนี้ดับสนิทลง
เพราะผมมีวันตาย
เพราะผมไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าไปตลอดกาล
ดังนั้น เวลา จึงมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด เพราะเราไม่สามารถซื้อมันคืนกลับมาได้เลย แม้แต่นาทีเดียว
หลายต่อหลายคนที่มาจ้างผมเขียนโปรแกรม ก็คงได้ยินผมปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง (ส่วนมากเลยล่ะ) เพราะว่าผมไม่ต้องการทำโปรแกรมให้กับใคร ยกเว้นว่าเป็นกรณีที่่จำเป็นจริง ๆ หรือไม่ก็ได้ตกกระไดพลอยโจนเข้าไปแล้ว เลยต้องทำ
และหลาย ๆ งานที่ลูกค้าให้ผมแก้ไข ปรับเปลี่ยน เพื่อให้เป็นไปตามที่เขาต้องการ แต่ผมกลับไม่ทำให้ หากต้องการเช่นนั้นจริงก็จ่ายมา ในราคาที่ผมต้องการ เมื่อคนทุกคนมีความต้องการก็จงนำมาแลกกัน หากแลกกันแล้วมันไม่ลงตัว ก็ไม่สามารถทำให้ได้
เพราะผมมีวันตาย
ใช่ครับ ชีวิตของผมไม่ได้เป็นอมตะไปตลอดกาล วันหนึ่งผมก็ต้องตายจากโลกใบนี้ไป เหลือไว้เพียงเรื่องราวความทรงจำให้กับคนรุ่นหลังไว้ชื่นชมเท่านั้นเอง แล้วผมจะต้องเอาเวลาอันแสนมีค่านี้ไปหมดไป กับเวลาของคนอื่นเพื่อสร้างระบบ เขียนโปรแกรมให้เขาพึงพอใจ แลกกับเศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่ไม่กี่บาทอย่างนั้นหรือ
ชีวิตของเราคนหนึ่งก็เหมือนแสงเทียน ที่มีเปลวไฟคอยมอดไหม้ให้มอดดับลงเรื่อย ๆ ทีละนิด ช้ามากจนแม้แต่เราเองก็ไม่อาจมองเห็น หากไม่สังเกตุให้ดี ผมจึงอยากนำเอาเวลาที่เหลือน้อยนิดนี้ไปสร้างผลงานอันมีค่าไว้ให้แก่คนอื่น เอาเวลาไปสร้างไปทำในสิ่งที่อยากทำที่สุด
เมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิตแล้ว อย่างน้อยผมจะได้ภูมิใจว่า เราได้ทำแล้วนะในสิ่งที่อยากทำแม้ว่า เวลานั้นมันจะสำเร็จไปตามที่ตั้งใจไว้หรือไม่ก็ตาม ยังดีกว่าปล่อยให้ค้างคาในใจจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต วันที่เทียนเล่มนี้ดับสนิทลง
เพราะผมมีวันตาย
เพราะผมไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าไปตลอดกาล
ดังนั้น เวลา จึงมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด เพราะเราไม่สามารถซื้อมันคืนกลับมาได้เลย แม้แต่นาทีเดียว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น