โลกของ CEO
หลายคนก็คงเคยได้ยินคำว่า CEO บางทีก็อาจจะนึกไปถึงภาพของคนใส่สูท ผูกไทน์ ใส่กางเกงสแลค ทำตัวหรูหรา พูดจาศัพย์แสง วางมาดเท่ แต่นั่นไม่ใช่ครับ ผมกำลังหมายถึงคนที่ทำกิจการตัวเอง ไม่ได้เป็นลูกน้องใคร มันก็คล้ายๆ กันกับ CEO ใน บ. ใหญ่ๆ หลายแห่งที่ถูกจ้างด้วยเงินมากมาย เพื่อให้มาทำตำแหน่งนั้น
แต่ CEO ที่ผมจะพูดถึงนี้ คือคนที่ทำกิจการ หรือพูดง่ายๆ เป็นเถ้าแก่ ครับผม
โลกของเรานี้มันก็มีคนแค่ 2 อาชีพเท่านั้นแหละ ผมไม่อยากแบ่งประเภทให้หลากหลายจนปวดหัว ซึ่งก็มีแค่ คนที่ทำงาน กับคนที่ทำเงิน
ในโลกของคนทำงาน ก็จะมีอะไรมากมายเลยล่ะ ไม่ว่าจะเป็น เงินเดือน โบนัส สวัสดิการ ตำแหน่งงาน รถประจำแหน่ง เลขา เจ้านาย ความปลอดภัย ประกันสังคม วันหยุดพักผ่อน ท่องเที่ยวประจำปี เงินชดเชย ค่าเลี้ยงดูบุตร และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายจนเขียนไม่หมดครับ อันนี้ก็แล้วแต่หน่วยงานที่เราทำงานอยู่ ว่าเขาให้อะไรเราบ้าง
ส่วนโลกของ CEO โลกที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ ผมเรียกมันว่าโลกของคนทำเงิน มันไม่มีอะไรที่ผมเขียนมาทั้งหมดนั้นเลย ไม่มีจริงๆ ครับ โลกใบนี้มันไม่มีวันหยุด ไม่มีเงินเดือน ไม่มีโบนัส ไม่มีเลยสักอย่าง ที่โลกของคนทำงานเขามีกัน จะมีก็แค่สิ่งเดียว ที่มันมอบให้ คือ "อิสระภาพ"
คำนี้สั้นๆ สั้นมากจริงๆ "อิสระภาพ"
แล้วมันมีประโยชน์อะไรล่ะ ไอ้คำว่า อิสระภาพเนี่ย เอาล่ะครับ ลองนึกภาพของโลกใบแรก ชีวิตต้องตื่นเช้า ทำงาน จันทร์ ถึง ศุกร์ ตั้งแต่เช้าๆ จนมืดค่ำ วันแล้ววันเล่า จนกว่าจะอายุ 60 ปี ถึงจะได้เกษียณ หรือบางแห่งก็อาจจะให้ที่ 50 ปี อันนี้แล้วแต่หน่วยงานอีกเช่นกัน
ผมกำลังหมายถึงว่า คนเหล่านี้จะต้องทำงานจนอายุถึงเวลาเกษียณ หรือพูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่สามารถเอางานของวันพรุ่งนี้ ของเดือนหน้า ของปีหน้า มาทำในเวลานี้ได้ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามตารางเวลา เท่านั้น
ส่วนโลกของ คนทำเงิน เขาสามารถเอางานที่อยู่ในอนาคตมาทำให้เสร็จๆ และจบได้ สังเกตุไหมครับทำไมหลายคนเขามีเงิน และมีเวลา ได้พักผ่อน ได้เกษียณตัวเองตั้งแต่อายุไม่ถึง 60 ปี นั่นเพราะว่าเขาเอางานในอนาคตมาทำจนหมดแล้ว ทำให้ได้ใช้ชีวิตก่อนเวลาจริงๆ หลายปี บางคนนะ ได้เกษียณตั้งแต่อายุแค่ 30 กว่าๆ ก็มีครับ
ฟังดูดี ฟังดูง่ายดาย แต่โลกของ คนทำเงิน มันไม่ได้ง่ายดายเสมอไป อย่าลืมนะครับว่า โลกใบนี้ไม่มีเงินเดือน ไม่มีวันหยุด ไม่มีสวัสดิการ นั่นก็แปลว่า หากคุณหรือใครก็ตามที่ก้าวเข้ามาในโลกใบนี้ จะไม่มีเงินเดือน จะไม่มีวันหยุด คุณจะป่วยไม่ได้ หิวข้าวไม่ได้ กิจการเจ้งไม่ได้ และที่สำคัญคือ ท้อก็ไม่ได้ด้วย ถ้าหากคุณไปไม่ถึงปลายทางล่ะก็ แปลว่า คุณล้มและเจ็บตัวพอสมควร
ดังนั้น ไม่ว่าเส้นทางไหน ก็มีความเสี่ยง มีคำว่า "โอกาส" และคำว่า "เสี่ยง" แฝงอยู่เสมอ ก็แค่ตัดสินให้ดีถามตัวเองให้ชัด ว่าต้องการ "อิสระภาพ" หรือเปล่า
หลายปีมาแล้ว ที่ผมไม่ได้พึ่งพา นาฬิกาปลุก ชีวิตทุกวันนี้ผมนอนตอนไหนก็ได้ ตื่นตอนไหนก็ได้ อยากไปไหนก็ได้ไป มีเงินใช้เรื่อยๆ จากสิ่งที่ผมสร้างเอาไว้ มันทำเงินให้ผมได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะหลับ จะกินข้าว จะเล่นอยู่ หรือทำอะไรก็ตาม
สำหรับบทความนี้ ผมแค่อยากเล่าให้หลายๆ คนได้ฟัง ว่าโลกของ CEO มันเป็นยังไง ระยะแรก อดทนฝ่าฟันผ่านมันไปให้ได้ แล้วจะสบายภายหลัง เมื่อถึงจุดนึงคุณจะรู้ได้เลยว่า จริงๆ แล้วนั้น คุณได้เกษียณไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่ยังไม่รู้ตัว เท่านั้นเอง
เอาล่ะครับ ขอให้ทุกคน โชคดี กับเส้นทางที่เลือกเดิน ไม่ว่าทางไหน ก็มีความสุขได้ในแบบของมัน ขอแค่ทำแล้วเรามีความสุขกับงาน และมันคืองานที่เราอยากทำจริงๆ แล้วพบกันครับ ที่ความสำเร็จ
--- ถาวร ศรีเสนพิลา ---
CEO: JavaThailand.com
นี่คือทรัพย์สินที่ผมได้สร้างไว้ (ส่วนหนึ่งเท่านั้น)
www.javathailand.com
www.tavonstore.com
www.tavonbook.com
www.pingpongsoft.com
www.tavoncourse.com
แต่ CEO ที่ผมจะพูดถึงนี้ คือคนที่ทำกิจการ หรือพูดง่ายๆ เป็นเถ้าแก่ ครับผม
โลกของเรานี้มันก็มีคนแค่ 2 อาชีพเท่านั้นแหละ ผมไม่อยากแบ่งประเภทให้หลากหลายจนปวดหัว ซึ่งก็มีแค่ คนที่ทำงาน กับคนที่ทำเงิน
ในโลกของคนทำงาน ก็จะมีอะไรมากมายเลยล่ะ ไม่ว่าจะเป็น เงินเดือน โบนัส สวัสดิการ ตำแหน่งงาน รถประจำแหน่ง เลขา เจ้านาย ความปลอดภัย ประกันสังคม วันหยุดพักผ่อน ท่องเที่ยวประจำปี เงินชดเชย ค่าเลี้ยงดูบุตร และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายจนเขียนไม่หมดครับ อันนี้ก็แล้วแต่หน่วยงานที่เราทำงานอยู่ ว่าเขาให้อะไรเราบ้าง
ส่วนโลกของ CEO โลกที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ ผมเรียกมันว่าโลกของคนทำเงิน มันไม่มีอะไรที่ผมเขียนมาทั้งหมดนั้นเลย ไม่มีจริงๆ ครับ โลกใบนี้มันไม่มีวันหยุด ไม่มีเงินเดือน ไม่มีโบนัส ไม่มีเลยสักอย่าง ที่โลกของคนทำงานเขามีกัน จะมีก็แค่สิ่งเดียว ที่มันมอบให้ คือ "อิสระภาพ"
คำนี้สั้นๆ สั้นมากจริงๆ "อิสระภาพ"
แล้วมันมีประโยชน์อะไรล่ะ ไอ้คำว่า อิสระภาพเนี่ย เอาล่ะครับ ลองนึกภาพของโลกใบแรก ชีวิตต้องตื่นเช้า ทำงาน จันทร์ ถึง ศุกร์ ตั้งแต่เช้าๆ จนมืดค่ำ วันแล้ววันเล่า จนกว่าจะอายุ 60 ปี ถึงจะได้เกษียณ หรือบางแห่งก็อาจจะให้ที่ 50 ปี อันนี้แล้วแต่หน่วยงานอีกเช่นกัน
ผมกำลังหมายถึงว่า คนเหล่านี้จะต้องทำงานจนอายุถึงเวลาเกษียณ หรือพูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่สามารถเอางานของวันพรุ่งนี้ ของเดือนหน้า ของปีหน้า มาทำในเวลานี้ได้ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามตารางเวลา เท่านั้น
ส่วนโลกของ คนทำเงิน เขาสามารถเอางานที่อยู่ในอนาคตมาทำให้เสร็จๆ และจบได้ สังเกตุไหมครับทำไมหลายคนเขามีเงิน และมีเวลา ได้พักผ่อน ได้เกษียณตัวเองตั้งแต่อายุไม่ถึง 60 ปี นั่นเพราะว่าเขาเอางานในอนาคตมาทำจนหมดแล้ว ทำให้ได้ใช้ชีวิตก่อนเวลาจริงๆ หลายปี บางคนนะ ได้เกษียณตั้งแต่อายุแค่ 30 กว่าๆ ก็มีครับ
ฟังดูดี ฟังดูง่ายดาย แต่โลกของ คนทำเงิน มันไม่ได้ง่ายดายเสมอไป อย่าลืมนะครับว่า โลกใบนี้ไม่มีเงินเดือน ไม่มีวันหยุด ไม่มีสวัสดิการ นั่นก็แปลว่า หากคุณหรือใครก็ตามที่ก้าวเข้ามาในโลกใบนี้ จะไม่มีเงินเดือน จะไม่มีวันหยุด คุณจะป่วยไม่ได้ หิวข้าวไม่ได้ กิจการเจ้งไม่ได้ และที่สำคัญคือ ท้อก็ไม่ได้ด้วย ถ้าหากคุณไปไม่ถึงปลายทางล่ะก็ แปลว่า คุณล้มและเจ็บตัวพอสมควร
ดังนั้น ไม่ว่าเส้นทางไหน ก็มีความเสี่ยง มีคำว่า "โอกาส" และคำว่า "เสี่ยง" แฝงอยู่เสมอ ก็แค่ตัดสินให้ดีถามตัวเองให้ชัด ว่าต้องการ "อิสระภาพ" หรือเปล่า
หลายปีมาแล้ว ที่ผมไม่ได้พึ่งพา นาฬิกาปลุก ชีวิตทุกวันนี้ผมนอนตอนไหนก็ได้ ตื่นตอนไหนก็ได้ อยากไปไหนก็ได้ไป มีเงินใช้เรื่อยๆ จากสิ่งที่ผมสร้างเอาไว้ มันทำเงินให้ผมได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะหลับ จะกินข้าว จะเล่นอยู่ หรือทำอะไรก็ตาม
สำหรับบทความนี้ ผมแค่อยากเล่าให้หลายๆ คนได้ฟัง ว่าโลกของ CEO มันเป็นยังไง ระยะแรก อดทนฝ่าฟันผ่านมันไปให้ได้ แล้วจะสบายภายหลัง เมื่อถึงจุดนึงคุณจะรู้ได้เลยว่า จริงๆ แล้วนั้น คุณได้เกษียณไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่ยังไม่รู้ตัว เท่านั้นเอง
เอาล่ะครับ ขอให้ทุกคน โชคดี กับเส้นทางที่เลือกเดิน ไม่ว่าทางไหน ก็มีความสุขได้ในแบบของมัน ขอแค่ทำแล้วเรามีความสุขกับงาน และมันคืองานที่เราอยากทำจริงๆ แล้วพบกันครับ ที่ความสำเร็จ
--- ถาวร ศรีเสนพิลา ---
CEO: JavaThailand.com
นี่คือทรัพย์สินที่ผมได้สร้างไว้ (ส่วนหนึ่งเท่านั้น)
www.javathailand.com
www.tavonstore.com
www.tavonbook.com
www.pingpongsoft.com
www.tavoncourse.com
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น