รัก แค่คำคำหนึ่ง

ตื่นเช้ามาชีวิตก็ปกติ เมื่อคืนนอนตี 4 กว่า ๆ เพราะมัวแก้โปรแกรมค้นหาใน javathailand.com จากนั้นเช้าก็ไปหอบเสาช่วยพ่อ นิดหน่อย แฟนของผมก็นั่งเล่นโนตบุค เครื่องที่ผมใช้ทำงาน ก็คงด้วยความเจตนาที่เขาอยากรู้ว่าผมคุยอะไร กับใครบ้าง

เลยได้พบว่า ผมคุยกับน้องคนหนึ่งในเฟสบุค แต่มันก็แค่คุย และก็ไม่เคยได้เห็นหน้ากัน แถมยังไม่ได้มีอะไรมากมายไปในทางชู้สาว ด้วยความที่บางคำผมก็พิมพ์ไปอย่างสนุก ไม่ได้คิดอะไร เป็นอารมณ์ขำ ๆ เท่านั้น ไม่คาดคิดว่าแฟนจะถือเป็นจริงเป็นจัง จนถึงกับต้องเลิกกัน

อาจฟังดูโหดร้าย ผมไม่แก้ตัว ไม่พูดอะไร เพราะไม่รู้จะพูดไปทำไม ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็เข้าข่ายว่าเป็นคำแก้ตัวอยู่ดี ดังนั้น ช่างมันเหอะ ก็ในเมื่อเข้าใจผิดไปแล้ว กลายเป็นคนเลวร้ายในสายตาเขาไปแล้ว

มองไปข้างหน้า อนาคตยังรออยู่ จะมามัวร้องไห้ฟูมฟายทำไม เสียเวลาเปล่า คำว่า "รัก" มันก็เพียงแค่คำคำหนึ่งเท่านั้น เป้าหมายในชีวิตของเราสำคัญยิ่งกว่า ไม่มีใครอยู่เคียงข้างกับผมตลอดเวลาอยู่แล้ว นอกจากตัวเราเอง

เดินต่อไป สะดุดบ้าง นิด ๆ หน่อย ๆ แต่เป้าหมายยังชัดเจน เอ้าลุย รำโค้ดต่อ หนทางยังอีกยาวไกลมาก สักวันหนึ่งที่เดินไปถึงปลายทางคงได้บอกหลายคนว่า หัวใจของผมแข็งแกร่งมากพอ ที่จะไม่มีอะไรมาทำให้ต้องสั่นคลอนต่อเป้าหมายได้

ไม่มีใครรักเราเท่าแม่หรอก คนรักกันจริง ต้องไม่มีวันทิ้งกัน ไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็ตาม