คิดทำการใหญ่ ใจต้องเหี้ยม

เนื่องจากโปรเจก SciAcc ที่ผมได้เขียนให้กับ สถาบันแห่งหนึ่ง ยังไม่เสร็จสิ้น (ในความคิดของลูกค้า) และผมก็มองไม่เห็นเลยว่า มันจะเสร็จเอาตอนไหน เพราะว่าทุกครั้งที่พรีเซนต์ก็ไปเรื่อย ๆ โอเคเรื่องแค่นี้ผมยอมรับได้ แก้ไปเหอะ รื้อไปเหอะ ผมไม่ว่าไรหรอก ก็แค่จ่ายมา ค่าเสียเวลาผม ไม่มีอะไรแก้กันฟรี ๆ ครับ Business is a Business

กระทั่ง ลูกค้าบอกว่า หมดงบแล้ว ไม่มีเงินให้ละ แล้วเขาก็ไม่ได้จ่ายผมอีก ผมก็เลยจำเป็นต้องโหด โดยการไม่ทำให้ต่อถึงแม้ว่าจะ bug หรือจะเป็นการเพิ่มฟีเจอร์ หรือปรับให้เข้ากับงานเขาจริง ๆ ก็ตาม

เงินไม่มา งานก็ไม่เดิน
โลกใบนี้ผมอยู่มานาน และนานพอที่จะค้นพบสัจธรรมว่า ยอมเขา = เราเจ็บตัว อาจฟังดูโหดร้าย แต่ความจริงก็คือความจริง คนเราตื่นมาต้องใช้เงิน ต้องกิน ต้องมีห้องเช่า ต้องมีค่าน้ำมันรถ ต้องโน่น นี่ สารพัด แล้วจะมาทำงานให้กันฟรี ๆ ได้ยังไง เมื่อเงินหมด งานก็หยุดเดิน โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ รองรับทั้งสิ้น เพราะผม "มีวันตาย"

นับวันก็ยิ่งเข้าใจโลกมากขึ้น และดูเหมือนจะโหดเหี้ยมเข้าเรื่อย ๆ นั่นเพราะสังคม เอาเปรียบผมมาโดยตลอด คนเราไม่ได้อยู่ด้วยเงินหรอก อยู่ด้วยอาหาร แต่ไม่สามารถหาอาหารได้ หากไม่มีเงิน ดังนั้น เงิน ก็เลยเป็นตัวแปรสำคัญ ที่ต้องมองก่อนเป็นอันดับแรก ๆ ถ้าไม่มีเงินจ่าย แล้วเลี้ยงข้าวผมมั้ย วันละ 5 มื้อ จ่ายค่าน้ำมันให้ผมมั้ย วันละ 200 จ่ายค่าเช่าห้องให้ผมมั้ย จ่ายค่าเหล้าให้ผมมั้ย ค่า .... ทั้งหลาย จ่ายให้ผมไหมล่ะ เมื่อเขา no ผมก็ต้อง no เช่นกัน

คิดทำการใหญ่ ใจต้องเหี้ยม และโหด

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เรื่องราวชีวิตของ ถาวร ศรีเสนพิลา

นักสู้ต้นแบบของผม

เทคนิคการทำโปรแกรมขาย