เช้าวันนี้ ณ วันที่ 30 มกราคม 55

วันนี้ผมตื่นแต่ 04.45 นับว่าเช้ามาก ๆ อากาศเย็นจัด จนสั่นสะท้าน ผมต้องขับมอไซค์ไปส่งแฟนไปทำงาน ณ จังหวัดศรีสะเกษ ระยะทาง 70 กิโลเมตรจากบ้านผมไป

ระหว่างทางก็หนาวสั่นไปตาม ๆ กันเพราะสภาพอากาศ และน้ำหมอก แต่ดีหน่อยที่ผมใส่ชุดกันหนาวไปสองตัว เลยทำให้อุ่นมาบ้าง

หลังจากไปส่งแฟนขึ้นรถเสร็จ ผมก็กลับมาที่บ้าน มาถึงตอนเวลา 06.04 นาที ก็รีบไปหามาม่า มาต้มกิน นี่แหละครับข้าวเช้าของผม ที่จริงแล้วตั้งใจจะไปหา โอวันตินซอง แต่ไม่รู้ใครเอาไปกินจนหมด ผมซื้อมาตั้งหลายซอง สุดท้ายเลยไม่พ้นมาม่า ฮ่า ๆ ๆ ผมมีไว้หลายลังเลย ตั้งแต่รสผัดขี้เมา ผัดฉ่า หมูสับ ต้มยำกุ้ง ต้ำยำข้น โปรตีนไข่

จากนั้นก็มาเปิดโนตบุค และโปรแกรม EClipse เริ่มเขียนโปรแกรมของผมต่อ ช่วงนี้อยู่ระหว่างพัฒนาโปรแกรมชุดใหม่เอาไว้ทำตลาดในอีก 6 เดือนข้างหน้า และก็ทำการเขียนโปรแกรมให้ลูกค้าที่ต่างประเทศ 2 โปรแกรม (หลังจากวิเคราะห์ข้อมูลและออกแบบระบบเกือบเดือน)

เป็นช่วงที่เหน็ดเหนื่อย และอ่อนล้า แต่ก็สนุกดีเหมือนกันครับ

ผมเองก็ยังไม่ใช่ผู้ประสบความสำเร็จในด้านไอที มากมายนัก จึงยังพูดอะไรมากไม่ได้ว่าจะต้องทำแบบไหนมันถึงจะสำเร็จ ระหว่างเส้นทางสายนี้ผมก็ลองผิด ลองถูกมาเรื่อย ๆ อาจจะมีท้อบ้าง ล้มเหลวบ้าง สำเร็จบ้าง ปะปนกันไป นี่แหละชีวิตถึงจะมีรสชาติ ตื่นเต้นดีเวลาเงินใกล้จะหมด และลูกค้ายังไม่จ่ายค่าทำโปรแกรม

เอ้า สู้ต่อไป เช้าวันนี้ ความเหน็บหนาว สอนให้ผมรู้ว่า ผมยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย