ตามรอยโปรแกรมเมอร์ ถาวร ตอน ทบทวนเป้าหมาย

-
เป็นอีกวันที่ผมได้อยู่กับตัวเองตลอดทั้งวัน ไหนๆ ก็ว่าแล้ว ก็เลยมานั่งทบทวนเป้าหมายของตัวเอง มองย้อนกลับไปวันวาน จากก้าวแรก ที่เริ่มเดินมา ไล่เรื่องราวมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้

เรา "ออกนอกเส้นทาง หรือเปล่า" นี่คือคำถามที่ผมถามตัวเอง

คำตอบคือ เราไม่ได้ออกนอกเส้นทางไปไหนเลย แต่ตรงกันข้าม เรากำลังใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกทีแล้ว นั่นคือสิ่งที่ผมดีใจ ก็เลยมาเขียนบันทึกเรื่องราวนี้เอาไว้ให้ผู้อ่านได้อ่านกันสักหน่อย

ผมมีความฝันที่อยากสร้างระบบบางอย่าง ให้คนใช้กันเยอะๆ ทั้งโลก มีบริษัทซอฟท์แวร์เป็นของตัวเอง มีทีมงาน มีผู้คนรู้จักบริษัทของเรา ทั่วทุกมุมโลก

มันอาจจะไกลเกินไป สำหรับหนุ่มน้อยที่เกิดอยู่ห่างไกลเมือง แต่แล้วเมื่อเข้าสู่ยุค internet ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ ตอนนี้ผมก็กำลังสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ มากมาย เพื่อสักวันหนึ่งจะไปถึงปลายทางฝันของตัวเอง

อยากให้บรรดาน้องๆ นักศึกษา ได้ทบทวนเป้าหมายของตัวเอง ว่ามาเรียนทำไม เรียนเพื่ออะไร แล้วชีวิตตัวเองจะไปทางไหน เส้นทางที่จะไปนั้นจะไปได้อย่างไร ผมไม่อยากให้เรียนจบเพื่อเอากระดาษใบหนึ่งไปแปะฝาบ้าน แล้วคุยโวโอ้อวดสิบชาติ

ไม่นานเกินรอ สักวันหนึ่ง ผมจะไปถึงเป้าหมายของชีวิตตัวเอง

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เรื่องราวชีวิตของ ถาวร ศรีเสนพิลา

-
อายุ 18 เขียนโปรแกรม Hello World เป็นครั้งแรกในชีวิต อายุ 19 แข่งทักษะเขียนโปรแกรม ตกรอบแรก ถูกโกงคะแนนแบบจะจะ อายุ 20 ทำงานในตำแหน่ง "Programmer" เงินเดือน 6,500 บาทถ้วน อายุ 21 ลาออก เป็น Programmer อิสระ และเรียนต่อ ปริญญาตรี อายุ 22 ปี เข้าทำงานตำแหน่ง Programmer ณ Business Plus เงินเดือน 25,000 บาท อายุ 23 ลาออก ก่อตั้ง PingpongSoft.com ด้วยเงินทุน 26,000 บาท ได้น้องปอน และน้องโฮปมาช่วยงาน อายุ 24 กิจการล่มสลาย หมดตัว กินมาม่าหักครึ่ง แต่ยังกัดฟันสู้ต่อ อายุ 25 ยืนหยัดเขียนโค้ดสุดกำลัง ศึกษาการตลาด การขายมากขึ้น อายุ 26 รับพนักงานคนแรกเข้า บริษัท (แฟนตัวเอง) อายุ 27 ออกรถ Honda City มือแรก อายุ 28 ทำยอดรายได้ทะลุเกิน 1,000,000 บาทได้ในเวลา 8 เดือน อายุ 29 เขียนหนังสือครบ 50 เล่มพอดี และเริ่มขายโปรแกรม jPOS อย่างจริงจังมากขึ้น อายุ 30 โปรแกรม jPOS เริ่มถูกพัฒนาเป็นรุ่นออนไลน์ อายุ 31 แต่งงานกับภรรยา สาวชาวเวียงจันทร์ประเทศลาว อายุ 32 มีลูกคนแรกน้องปิงปอง และโดนรถชนต้องผ่าตัดสมองเปิดกะโหลกข้างนึง อายุ 33 ซื้อบ้านหลังแรกเป็นของตัวเอง, ออกรถ Honda CRV, เปิดบริษัทที่ลาว, ซื้อ
อ่านเพิ่มเติม

นักสู้ต้นแบบของผม

-
รูปภาพ
ท่านมหาแซม ถือได้ว่าเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นต้นแบบ ในการต่อสู้ชีวิตของผมเลยทีเดียว ผมเองทีแรกก็ไม่ได้รู้จักโดยตรง จำได้ว่าตอนที่ผมซื้อ computer เครื่องแรกในชีวิตนั้น ทางร้านแถมโปรแกรมชื่อว่า "มหาหมอดู" มาให้เลย และผมกับน้อง ก็ดูดวง เล่นโปรแกรมนี้กันแบบไม่ยอมหลับเลยทีเดียว ผ่านไปหลายปี ผมเขียนเว็บได้ เขียนโปรแกรมเป็นก็เลยทำเว็บชื่อว่า ubonit.com ออกแนว ทำวีดีโอ ถ่ายทอดวิชาความรู้ในการเขียนโปรแกรม แต่สุดท้ายก็ไม่รุ่ง โครงการนี้เจ้งไม่เป็นท่า เพราะมีสมาชิก 1 คนคือผมคนเดียว จากนั้นผ่านไปอีกซักพัก ก็ได้ทำเว็บชื่อ javathailand.com ขึ้นมาอีก โดยนำไอเดียเดิมมาทำอีกรอบ แต่คราวนี้แตกต่างออกไป เพราะมีระบบแต้มมาเกี่ยวข้อง เอามาเอาไปรุ่ง และก็รุ่งมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดวันหนึ่ง ท่านมหาแซม ก็มาเป็นสมาชิกเว็บผม และสมัครเป็น VIP Member จากจุดนั้นคือก้าวแรก ที่ทำให้เราได้คุยกัน วันเวลาผ่านไปราวๆ 2 ปีได้ ถ้าผมจำไม่ผิด วันหนึ่งผมก็พบ เฟสบุค ของท่านมหาแซม และผมก็แอดไป เพื่อขอเป็นเพื่อน ท่านก็ใจดี ตอบรับ และเราก็ได้คุยกันเรื่อยมา ทำให้ผมยิ่งมองเห็นความเป็นนักสู้ ความเป็นยอดโปรแกรมเมอร์ของท่าน อย่
อ่านเพิ่มเติม

เทคนิคการทำโปรแกรมขาย

-
วันนี้ผมแค่อยากเขียนบทความเล็กๆ น้อยๆ ไว้อ่าน ในวันหนึ่งที่มองย้อนกลับมา นี่อาจเป็นจุดเชื่อมต่อ ระหว่างการเดินทางของผม จากก้าวเล็กๆ ของผู้ชายธรรมดา ที่ไม่มีอะไร   การที่จะทำโปรแกรมขายนั้น เทคนิค ไม่มีอะไรมาก ผมไม่เคยได้อ่านตำรา หรือเข้าคอร์สอะไรกับใครทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดผมเรียนรู้จากสนามจริง เจ็บจริง ลองผิด ลองถูก ทดสอบวิธีการต่างๆ มากมาย ล้มก็หลายครั้ง ในที่สุดก็ทำให้ค้นพบ ข้อเท็จจริงที่จะนำมาสรุปจากประสบการณ์เขียนโปรแกรมขายของผม ทั้งหมดกว่า 12 ปี   นี่ไม่ใช่การโอ้อวด แต่เป็นเพียงแค่การบอกเล่า ผ่านคนธรรมดา ที่เลี้ยงชีพด้วยการขายโปรแกรม ที่ตัวเองสร้าง อย่างน้อยผมก็อยู่แบบนี้มาได้ 7 ปีแล้ว โดยไม่ต้องทำงานประจำ รับเงินเดือนจากใคร และก็มีรายได้ต่อปี มากพอที่จะซื้อสิ่งต่างๆ ที่อยากได้ พร้อมกับเลี้ยงครอบครัวไม่ให้อดอยากได้ สรุปเทคนิคการเขียนโปรแกรมขาย ออกเป็นหัวข้อหลักๆ 3 ข้อดังนี้นะครับ (เผื่อใครอยากทำ ก็ลองนำไปใช้ดู)   1. สร้างโปรแกรม ที่ผู้คนรู้จักอยู่แล้ว ไม่ต้องไปคิดสร้างสิ่งใหม่ เพราะของใหม่ตีตลาดนาน คนไม่รู้จัก ต้องทำให้พวกเขาเข้าใจ กว่าจะถึงตรงนั้น ถ้าเงินไม่หนาพอคุ
อ่านเพิ่มเติม