ตามรอยโปรแกรมเมอร์ ถาวร ตอน นาทีชีวิต

เมื่อวาน ผมเดินทางกลับจาก กรุงเทพ มายังอุบล ระหว่างทางช่วงเส้นทางลำตะคอง ขณะที่ผมกำลังขับขึ้นเลนขวาเพื่อแซงรถเลนกลาง ตอนนั้นความเร็วรถประมาณ 120 แล้วจู่ๆ ก็มีรถกระบะจากไหนไม่รู้ขับเข้ามาเบียดผมใส่เกาะกลางถนน จนรถผมเป็นรอยขูด แบบว่า มันเข้ามาชิดรถผมเลย เบียดกันแบบระยะประชิด (ไม่รู้เขาหลับใน หรือว่ายังไง) ตอนนั้นรถผมเริ่มเสียหลัก ส่ายไปมา คิดว่า วันนี้ไม่รอดแล้วแน่เลย เพราะเป็นจังหวะลงเขาด้วย

คิดเลยว่า ต้องนำพาชีวิตของผมและโฮป กลับบ้านไปหาคนที่รออยู่ให้ได้ เราจะต้องไม่ตาย

ด้วยสติก็พยายามประคองรถไม่ให้เสียหลักไปมากกว่านั้น แล้วรถกระบะคันนั้นมันก็รีบขับหลบหนีหายไป ยังไม่ทันได้ดูป้ายทะเบียนเลย ไม่งั้นผมแจ้งความเอาเรื่องเลยนะเนี่ย

สุดท้ายก็รอดตัวไป และขับรถกลับมาเรื่อยๆ จนถึงช่วงจังหวัดบุรีรัมย์ ผมเริ่มมีอาการไม่ดี เหมือนจะเป็นไข้ ก็เลยกินยาแล้วมาจอดนอนที่สุรินทร์ ประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วค่อยเดินทางกลับ ในที่สุดก็กลับมาถึงอุบลโดยปลอดภัย เวลา 3 ทุ่ม แล้วก็ดูสภาพรถ เป็นรอยขูดเลย (ขูดกับเกาะกลางถนน) วันจันทร์นี้จะเอาเข้าไปให้ประกันเขาดูสักหน่อย ได้ใช้บริการซะที ฮ่าๆๆ

สำหรับการเดินทางไปเป็นวิทยากรที่ นครปฐม ครั้งนี้ผมรู้สึกเป็นเกียร์ติมาก และได้รับการต้อนรับอย่างดีเยี่ยม ถือได้ว่าเป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ไม่รู้ลืมแน่นอน ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่ต้อนรับ ดูแลผม ตลอดระยะเวลา 5 วัน