Programmer ชื่อ ถาวร ศรีเสนพิลา

วันนี้ก็เป็นวันสิ้นเดือนครับ ปี 2555 หลายคนก็ไชโยโห่ร้อง เพราะได้รับเงินเดือน แต่ผมไม่มีความรู้สึกแบบนั้น ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ฮ่า ๆ ๆ เงินเดือนก็ไม่มี รายจ่ายก็ไม่มี อยู่บ้านไม่ได้เช่า ข้าวไม่ได้ซื้อ ชีวิตไม่มีคำว่าสิ้นเดือน หรือกลางเดือน มันเหมือนกันทุกวัน แต่สิ่งที่ผมพลาดไป คือวันนี้ผมต้องเปิดตัวโปรแกรม php builder pro version 1.0 ทว่ามันยังไม่เสร็จนะสิ เพราะมีงานอื่น ๆ มาแทรกเยอะมาก และผมก็ต้องโดนมรสุมอีกอย่างหนัก เลยยังไม่เสร็จครับ กะว่าจะเลื่อนกำหนดออกไปอีกซักเดือนครับ เฮ้อ เจ็บใจจริง ๆ ตอนนี้ก็ลงโปรแกรม VB.NET 2008 เอาไว้แล้ว เพราะต้องทำโปรแกรมคลินิกให้กับหมอสุพจน์ เป็นแบบ Client - Server อันนี้ผมใช้ Express Edition ฟรีครับ ไม่มีค่าลิขสิทธิ์ใด ๆ วางแผนว่าจะเขียนคืนนี้ซักส่วนนึงก่อน และก็วางแผนว่าจะเขียนให้เสร็จในอีก 3 วันข้างหน้า ที่ต้องทำนานถึง 3 วันเพราะว่า มีงานอื่นที่ต้องจัดการ นั่นคืองานโปรแกรมส่งพัสดุ ของน้องส้ม ซึ่งรำโค้ดต่อจากคนเก่าเขาทำมา แล้วทิ้งขี้ไว้ให้ผม อยากตบกระโหลกมันจริง ๆ ไอ้คนเขียนคนก่อน จะบ้าตาย connect db ทุกหน้าเลย อย่าให้เจอเชียวพวกแบบนี้ โอเค รันได้ไม่เ

จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องเก่าที่ผมนำมาเล่าใหม่เฉย ๆ ครับ ว่าจุดเปลี่ยนของชีวิตมันมาจากไหน เกิดเหตุการณ์อะไร ทำไมเด็กคนหนึ่งที่ไม่ได้เรียนการเขียนโปรแกรม กลายมาเป็นโปรแกรมเมอร์ได้ มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่นอน ใช่ครับ เรื่องก็เป็นดังนี้เลย ช่วงนั้นฝึกงานครับ ผมจบ ปวส ปีแรก ก็พอเขียนโปรแกรมได้ไม่ถึงกับเก่งกาจอะไร และยังไม่คิดจะเอาดีในทางนี้เลย เพราะชอบการซ่อมคอมพิวเตอร์ คิดเอาไว้ว่าเรียนจบแล้วจะมาเปิดร้านซ่อมคอมที่บ้านนอกของผม แต่บังเอิญ ไอ้ร้าน บายคอม ที่ผมไปฝึกงานมันดันให้ผมเช็ดกระจก และทำความสะอาดคอม ไม่ให้ผมเป็นช่างซ่อม ก็เลยน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่ไปแม่งเลย กระทั่ง อาจารย์มาตามที่บ้าน และบอกให้ผมกลับไปฝึกงานซะ แต่ผมก็ไม่ไป สุดท้ายอาจารย์เลยให้ผมไปอบรมที่ ม.อุบล โครงการ Developer Summer Camp เฮ้อ อาไรกันวะ เอา ๆ ไหนก็ไหน ๆ ละ ผมเลยอดเอาครับไปนั่งฟัง 2 เดือน ก็มีเพื่อนผู้ร่วมอุดมการณ์ไปด้วยกัน 2 คนคือบักต้อย และบักนนท์ หลังจากจบคอร์สภาษาต่าง ๆ ไล่กันมาตั้งแต่ C, C++, JAVA, Action Script, PHP, Symbian, Oracle ผมก็ได้อบรมสารพัดหลักสูตร ไม่รู้เรื่องซักอย่างหรอกครับ ฟังไปงั้นแหละเพราะผมไม่ได้ชอบทา

จำได้ว่าเมื่อสมัยเรียน ปวส. 2 เทอมสุดท้าย นักศึกษาทุกคนต้องทำโปรเจก PHP ส่ง เพื่อเป็นโปรเจกจบ ซึ่่งก็ไม่มีใครทำได้เลย ผมเลยรับแหลก ตอนนั้นเป็นโค้งสุดท้าย รับงานมาตัวละ 1,500 - 2,000 ไม่ทำเอกสารนะครับ ทำเฉพาะโปรแกรมอย่างเดียว ผมจำได้อย่างแม่นยำว่า ทำไปเกือบจะ 80 กว่างาน ที่จริงก็เกือบ ๆ 100 Project แหละ ใช้เวลาเดือนนิด ๆ ก็ปิดงานได้หมดสิ้น (โปรเจกไม่ใหญ่มาก แค่ 10 - 20 table) และด้วยความที่ผมเองได้สร้าง library ต่าง ๆ ไว้เยอะพอสมควร ทั้งพวก Report, Form, Validate, Shopping Cart, Login, Backend Generator, Member, Webboard, Chat, Guest Book, Counter, Banner Manager, ... และอีกมากมายสารพัดที่ผมได้สร้างเอาไว้ เลยทำให้การทำงานรวดเร็วกว่าที่คิดไว้มาก ช่วงนั้นผมปิดห้องพัก ล้อกห้อง และตุนมาม่าไว้หลายลัง รวมถึงเครื่องดื่มชูกำลัง เช่น M100, กระทิงแดง, กาแฟกระป๋อง เพียบครับ แถมยังไม่ยอมไปเรียนหนังสืออีก ช่วงนั้นทำเงินได้เยอะมาก ๆ จำไม่ได้ว่าเยอะแค่ไหน แต่เท่าที่รู้คือ มหาศาลอย่างยิ่งสำหรับเด็ก ปวส คนหนึ่ง ยอมรับว่าเหนื่อย และต้องฝืนกับสภาพร่างกายที่อ่อนล้าอย่างมาก ผมต้องตื่นตี 5 นอนตี 3 แทบทุกวัน

วันนี้ผมตื่นแต่ 04.45 นับว่าเช้ามาก ๆ อากาศเย็นจัด จนสั่นสะท้าน ผมต้องขับมอไซค์ไปส่งแฟนไปทำงาน ณ จังหวัดศรีสะเกษ ระยะทาง 70 กิโลเมตรจากบ้านผมไป ระหว่างทางก็หนาวสั่นไปตาม ๆ กันเพราะสภาพอากาศ และน้ำหมอก แต่ดีหน่อยที่ผมใส่ชุดกันหนาวไปสองตัว เลยทำให้อุ่นมาบ้าง หลังจากไปส่งแฟนขึ้นรถเสร็จ ผมก็กลับมาที่บ้าน มาถึงตอนเวลา 06.04 นาที ก็รีบไปหามาม่า มาต้มกิน นี่แหละครับข้าวเช้าของผม ที่จริงแล้วตั้งใจจะไปหา โอวันตินซอง แต่ไม่รู้ใครเอาไปกินจนหมด ผมซื้อมาตั้งหลายซอง สุดท้ายเลยไม่พ้นมาม่า ฮ่า ๆ ๆ ผมมีไว้หลายลังเลย ตั้งแต่รสผัดขี้เมา ผัดฉ่า หมูสับ ต้มยำกุ้ง ต้ำยำข้น โปรตีนไข่ จากนั้นก็มาเปิดโนตบุค และโปรแกรม EClipse เริ่มเขียนโปรแกรมของผมต่อ ช่วงนี้อยู่ระหว่างพัฒนาโปรแกรมชุดใหม่เอาไว้ทำตลาดในอีก 6 เดือนข้างหน้า และก็ทำการเขียนโปรแกรมให้ลูกค้าที่ต่างประเทศ 2 โปรแกรม (หลังจากวิเคราะห์ข้อมูลและออกแบบระบบเกือบเดือน) เป็นช่วงที่เหน็ดเหนื่อย และอ่อนล้า แต่ก็สนุกดีเหมือนกันครับ ผมเองก็ยังไม่ใช่ผู้ประสบความสำเร็จในด้านไอที มากมายนัก จึงยังพูดอะไรมากไม่ได้ว่าจะต้องทำแบบไหนมันถึงจะสำเร็จ ระหว่างเส้นทางสายนี้ผมก

วันนี้ผมมานั่งเขียนโปรแกรมที่ สำนักคอมพิวเตอร์ และเครือข่าย มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ณ ที่แห่งนี้ เงียบ และสงบอย่างมาก เหมาะกับการรำโค้ดในสไตน์ผม ผมได้ใช้ความเงียบนี้หาคำตอบบางอย่าง ที่ยังหาไม่เจอมาทั้งชีวิต ในเมื่อหาไม่เจอผมก็เลยนั่งทบทวนเรื่องราวของตัวเองตลอดเวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่เคยเรียนหนังสือในระบบที่เรียกกันว่า "ระบบการศึกษา" ผมเคยเรียนจบพร้อมเพื่อนเพียงครั้งเดียวเท่านั้น คือจบอนุบาล 3 ณ โรงเรียนเทศบาลเทวีวรรณ ปัจจุบันปิดไปแล้ว (เจ้งสนิท) พอมาเรียนประถมก็มาต่อที่ รร.เทศบาล วารินวิชาชาติ แต่ก็ไม่ได้จบพร้อมเพื่อน เพราะผลการเรียนมีปัญหาเล็กน้อย เลยล่าช้ากว่าคนอื่นไป จากนั้นมาเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ณ โรงเรียน วิจิตราพิทยา ก็ยิ่งหนักไปกว่าเก่า ไม่จบ ม.3 เลย เพราะผลการเรียนเข้าขั้นย่ำแย่อย่างมาก จำได้ว่าเกรดเฉลี่ยทั้งสิ้นคือ 1.51 ติด 0 ไว้อีกราวสิบกว่าตัว แต่ด้วยโชคดีทางโรงเรียนให้เรียนต่อที่เดิมได้ ถึงแม้จะไม่จบก็ตาม ผมเลยพลาดโอกาสในการเรียนต่อ วิทยาลัยเทคนิค สาขาช่างยนต์ ที่ผมอยากจะเรียน และไปตามเพื่อน ๆ เฮ้อ เลยไม่มีเพื่อน สุดท้ายต้องเรียนมัธยมปลาย ที่โรงเรียนแห่งเดิม ทีแ

หลายวันก่อนผมเกิดอุบัติเหตุขั้นรุนแรง ทำให้โค้ดทั้งหมดในเครื่อง และข้อมูลทัก bit & byte สลายหายไปหมดสิ้น เหลือเพียง HDD เปล่า ๆ โอ้พระเจ้ากล้วยช่วยทอด มันช่างจอร์สสจริง ๆ เลย ถึงแม้จะสำรองข้อมูลสำคัญต่าง ๆ เอาไว้แต่ทว่า โปรแกรมตัวล่าสุด ไม่มีโค้ดแล้ว สรุปว่าตอนนี้ผมไม่มีโปรแกรมขายให้ลูกค้า ปัญหาก็คือมันต้องทำมาใหม่และใช้ระยะเวลาในการสร้างราว ๆ 3 - 4 เดือน ถึงจะฟื้นคืนสภาพกลับมาได้ เพื่อออกขายโปรแกรมกันได้ต่อไป แต่ทว่า โชคชะตาไม่หยุดเล่นตลก ท่านโถมกระหน่ำมาอีก 3 ระลอก ระลอกแรก javathailand.com หมดอายุ และทาง hostinglotus.com ใช้เวลาไป 5 วันถึงต่ออายุให้ผม และนำสถานการณ์เดิมกลับมา ทำให้ต้องเสียรายได้จากตรงนี้ไปพอสมควร ระลอกสอง รถที่ผมซื้อมา โดนเจ้าของรถเอาคืนไป และไม่คืนเงินให้ผม อนาคตไม่รู้ว่าจะคืนไหม เพราะสัญญาปากเปล่ามันก็แค่ลม ถ้าคืนก็ดี แต่ถ้าไม่คืนก็ชิบหายไป และระลอกสุดท้าย ผมไม่มีเงินเช่า ออฟฟิศ อีกต่อไปแล้ว ก็เลยต้องกลับมาอยู่บ้าน ว่าจะสร้างห้องทำงานขึ้นมาแต่ก็ไม่มี สุดท้ายผมเลยต้องไปจัดแจงห้องเก็บเสื้อผ้า เก็บของ ให้กลายเป็นสถานที่พอซุกหัวนอนได้บ้าง และเอาโต้ะคอมมาตั้ง จากนั

ขอสรุปตั้งแต่ต้นปีเลยนะครับ - ช่วงแรกก็ทำระบบคล้าย iGetweb กับคุณปรีดา หมดเวลาไป 4 เดือนโดนโกง ยกเลิกและคุณปรีดาเอาเงินสนับสนุนคืนไป ผมและทีมก็ต้องลำบากหาเงินมาคืน (ค่ากินค่าอยู่ตลอดเวลาที่พัฒนาโปรเจกนี้ เขาออกให้ และสุดท้ายบอกว่ายกเลิก ขอคืนเงินทั้งหมด) - จากนั้นก็มาทำระบบ iService, iPOS ให้กับลูกค้ารายใหญ่สองเจ้า - เริ่มทำให้ iPOS กลายเป็น Software Package และจำหน่ายให้กับลูกค้าหลายราย ทั้งในและต่างจังหวัด - ซื้อ Smart Phone เครื่องแรก Samsung Cooper Android 2.2 ในราคา 9,200 บาท เงินสด - ออกโนตบุคสุดยอดที่อยากได้ Lenovo G470 แรง เร็ว ได้ใจ เงินสด - ขาย Lenovo ซื้อ Mac Air เพื่อจะพัฒนาระบบบน iOS เงินสด - ขาย Mac Air มาซื้อรถยนต์มือสองต่อเพื่อน เงินดาว - ทำเว็บ www.it-ubu.com - ทำเว็บ www.moreubon.com - ทำเว็บ www.javathailand.com ให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ปรับปรุงหลายส่วน - เป็นวิทยากรบรรยายหลายแห่ง ทั้งอาชีวะอุบล ราชภัฏลำปาง มารีย์บริหารธุรกิจโคราช - เขียนโปรแกรมบนมือถือเกมส์ มาริโอ้ - ทำ Flash CAI เรื่องกฏหมายคอมพิวเตอร์ - สูญเสียทีมงาน วีระพงษ์ สายเพชร (ออกไปทำกิจการส่วนตัวของเขา) - เปิดก

ตอนนี้ผมกำลังเขียนโปรแกรมโรงแรม ชื่อว่า jHotel ใช้ภาษา JAVA เขียน และทำเป็นแบบ Desktop Application เหตุที่ได้ทำโปรแกรมนี้เพราะผมเอามาเป็น workshop ในแผ่นซีดีเรื่อง Java GUI Level 3 ซึ่งก็จะมีการนำเสนอการใช้งาน Component ต่าง ๆ และเจาะลึกเรื่อง Report มากขึ้นอีก โดยรวมตอนนี้ก็ทำไปได้เยอะพอสมควรแล้ว คาดการณ์ว่าจะเสร็จในวันที่ 30 มกราคม 2555 ก็คือวันพรุ่งนี้นั่นเอง และเริ่มวางจำหน่ายได้ในวันที่ 31 มกราคม 2555 ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก ทั้งต้องวางแผนการสอนในเรื่องนี้ และเขียนโค้ด รวมถึงคิดหาวิธีการอธิบายให้คนเข้าใจได้อย่างง่ายที่สุด ความยากไม่ใช่การเขียนโค้ด แต่เป็นเรื่องการพูดเรื่องยาก ๆ ให้คนอื่นเข้าใจได้อย่างง่าย ๆ ผมต้องเป็นอาจารย์ในโลกออนไลน์ และเป็นโปรแกรมเมอร์ในคนเดียวกัน มันสนุกและท้าทายอย่างยิ่ง ณ เวลานี้ทำมาถึงระบบการจองห้องพัก การเข้าพัก การออกจากห้องพัก ย้ายห้องพัก และคำนวนค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ครับ ไม่ค่อยยากเท่าไหร่ ปัญหาของงานนี้คือเครื่องผมไม่แรงพอ แล้วไอ้เครื่องมือที่ใช้ก็ดันกินพลังของเครื่องอย่างยิ่ง ทำให้การ compile นานเข้าไปหน่อยนึง แต่ไม่เป็นไร หากใจอดทน มันต้องเสร็จไ

เมื่อหลายเดือนก่อนผมโดนจับข้อหา เมาแล้วขับ จากนั้นศาลก็ตัดสินให้ผมต้องบำเพ็ญประโยชน์ ทำงานบริการสังคม 12 ชม. และรายงานตัวปีละ 4 ครั้ง เมื่อวานนี้เองวันที่ 28/01/2555 ผมก็ครบรอบไปรายงานตัว พร้อมกับรายงานตัว ผมได้ทำตามหน้าที่แต่เช้ามืด ตื่นเช้า ๆ แหม มันเป็นความรู้สึกที่ขมขื่นใจมาก การตื่นเช้าเนี่ย แต่ก็ต้องทำครับมันเป็นหน้าที่ จากการไปปัดกวาดสถานที่ราชการจนสะอาดในวันนี้ ทำให้ผมได้มองเห็นอะไรหลายอย่างในชีวิตมากขึ้น เพราะมีคนมากมาย หลายคดี หลายแบบ หลายคน มารวมกันทำกิจกรรมร่วมกัน ทุกคนล้วนแต่มีเหตุผลของการกระทำผิด ทั้งที่ตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจ แต่ชีวิตมันก็ได้ผิดพลาดไปแล้ว ใครเล่าจะย้อนไปแก้ไขเรื่องราวในวันวานได้ ผมได้มองเห็นความจริงอีกข้อหนึ่งที่ว่า ไม่มีใครช่วยเราได้ในยามเดือดร้อน มีเพียงตัวเราเท่านั้น ดังบทกลอนที่ว่า " ในโลกนี้มีใครเขาให้พึ่ง มีคนหนึ่งพึ่งได้ไม่ถอยหนี คอยตู่สู้อยู่เคียงข้างทุกนาที เขาคนนี้นะหรือคือตัวเรา " ผมได้รู้สึกตัว และรับรู้แล้วว่า จะไม่กระทำผิดเช่นนี้อีก เพราะคนเดือดร้อนก็คือเรา ไม่ใช่เจ้าของร้านเหล้า ไม่ใช่โรงงานสุรา พวกเขามีแต่ได้ คนที่เกี่ยวข้องทั้งห

ในหลาย ๆ ปีที่ผ่านมาผมได้ใช้ชีวิตอย่างเลื่อนลอย ไม่มีการกำหนดเป้าหมาย ดังนั้นปีนี้ผมเลยตั้งเป้าหมายกับตัวเอง และจะทำให้ได้ (อย่างสุดความพยายาม) 1. จัดทำ CD Training ให้ถึง 50 แผ่น 2. ปรับปรุง javathailand.com ให้ดียิ่งขึ้นอีกอย่างน้อยต้องมี 2.1 ระบบ Blog Preview ของสมาชิกแต่ละคน 2.2 ระบบแฟ้มสะสมผลงานของสมาชิกแต่ละคน // ผ่าน 2.3 Social Network คล้าย เฟสบุค // ผ่าน 2.4 ระบบรับสมัครงาน 3. ออกรถเก๋งซักคัน 4. โนตบุคเครื่องใหม่ // ผ่าน 5. รับพนักงานเพิ่มอีกซัก 1 ตำแหน่ง // ผ่าน 6. เขียนโปรแกรม php builder pro ให้เสร็จถึง version 2.0 7. จัดทำโปรแกรม iPOS ขึ้นมาใหม่ (ของเดิมโค้ดหายไปจากเครื่องหมดแล้ว) // ผ่าน 8. ให้บริการ Hosting อย่างเต็มรูปแบบ // ผ่าน 9. ทำเว็บสมัครงาน ไม่ต้องหลายข้อ เอาแค่นี้ก็พอครับ ลองดูว่าถึงสิ้นปี ผมจะทำได้กี่ข้อ นี่คือเป้าหมาย นี่คือประตูสู่ชัยชนะในปี 2012 เอาใจช่วยหน่อยนะครับ ว่าจะทำได้หรือไม่

เมื่อสามเดือนก่อน ณ วันที่ 17 ตุลาคม 2554 ผมได้ซื้อรถยนต์รุ่น Nissan Sunny Super Saloon ต่อจากเพื่อนคนหนึ่ง (ก็สนิทกันอยู่พอควร) จากนั้นก็ติดเงินดาวไว้ เพราะเงินดาวไม่พอ ขาดอีก 12,000 เลยตกลงว่าจะชำระ 20 มกราคม 2555 แล้วทำการจัดทำเอกสารสัญญาซื้อขาย รถยนต์คันดังกล่าว และได้ส่งมอบให้ผมขับเรื่อยมา พร้อมทั้งส่งค่างวดด้วย จากนั้นผมก็ส่งงวดไป 5 งวด เป็นเงิน 5 x 4,000 = 20,000 บาท พอถึงกำหนดวันที่ 20 มกราคม 2555 เขาต้องโอนรถเป็นชื่อผม และผมต้องชำระเงินดาวส่วนที่เหลือให้ แต่ทว่าผมโทรหาเขาทั้งวัน ไม่รับโทรสับเลย ไม่รู้จะดำเนินการโอนกันได้อย่างไร พอมาวันที่ 21 ก็พยายามโทรหาอีก แต่ก็ไม่ติดทั้งวัน จนกระทั่งวันที่ 22 เขาก็ให้อีกคนมาเอารถไป บอกว่าจะเอาไปไว้ก่อน และแล้วจากนั้นเรื่องราวก็เริ่มบานปลาย เพราะเขาไม่รับโทรสับเลย ผมโทรนับร้อยครั้ง กว่าจะรับ เขาได้บอกว่า ไม่ขายละ ยกเลิกสัญญาฉบับนี้ เพราะทำรถเขาหมอง สีขูด จะเอารถไปซ่อมแซม แบบว่า กรูไม่ขายให้มรึงงงแล้วอะนะ อย่า งง ผมก็ได้รู้ว่าโดนเขาโกงแบบเต็ม ๆ รถก็เอาไป เงินดาวผมก็จ่าย เงินงวดก็จ่ายมาตลอด สรุปว่าเสียเงิน เสียเพื่อน และเสียรถไปคันนึง บอกตัวเอ

ผมหายไปจากบลอกนี้นานมาก ๆ น่าจะซักเกือบปีมั้ง ด้วยภาระกิจหลายอย่าง รวมถึงมรสุมรุมเร้าในชีวิต ทำให้วิถีแห่งโปรแกรมเมอร์คนนี้ เปลี่ยนแปลงไปบ้าง วันนี้ผมกลับมาอีกครั้ง หลังจากสะสางเรื่องราวทั้งหมดลงตัว และตอนนี้กำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่ เส้นทางโปรแกรมเมอร์ผู้บ้าคลั่งกลับมาอีกหน รอบนี้ความมั่นใจ รอบคอบ และความรู้เพียบพร้อมกว่าเดิมมาก ตั้งใจเอาไว้ว่าจะเขียนบลอกบ่อย ๆ ครับ เพื่อเอาไว้อ่านในวันข้างหน้า ว่าเส้นทางที่เดินมา เราพบเจอกับอะไรบ้าง สำหรับบทความวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เป็นเพียงการทักทาย เปิดตัวด้วยน้ำจิ้มก่อนเฉย ๆ เดี๋ยวปีนี้จะจัดเต็ม ปี 2012 บทความจะกระหน่ำให้กระจายเลยครับ