Programmer ชื่อ ถาวร ศรีเสนพิลา

ค่ำคืนนี้ เวลาตี 4 กับ 10 นาที ผมยังนอนไม่หลับ ได้บังเอิญไปเห็นคลิปอันหนึ่ง ที่เด็กเล็ก ๆ ถูกแม่ทำร้าย ทุบตี มันสะท้อนภาพบางอย่างในอดีตวันวาน ให้ผุดขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง ภาพเหตุการณ์เลวร้ายต่าง ๆ เรียงต่อกันมาเป็นฉาก ราวกับว่า หนังเรื่องเก่าถูกฉายซ้ำอีกรอบตรงหน้าของผม เจ็บปวดไปถึงหัวใจของหนุ่มน้อยคนหนึ่ง ที่เคยเป็นเช่นนั้น เมื่อวัยเยาว์ผมจะถูกพ่อทำร้าย ตบตี อยู่บ่อย ๆ แทบจะทุกวันก็ว่าได้ บางครั้งที่ทะเลาะกันกับแม่ หรือไปทะเลาะกับเมียน้อย ก็จะมาลงที่ลูกคนโต ซึ่งก็คือผม เรื่องราวมากมาย ที่ถาโถมเข้ามายังชีวิตเริ่มลำดับเหตุการณ์ทีละตอน ผมเองก็หยุดมันไม่ได้ ลางเลือน แต่กลับ ชัดเจน... และแล้วก็มาถึงฉากตอนที่ถูกทอดทิ้งให้ต่อสู้ชะตาชีวิตเพียงลำพัง พ่อแม่ แยกทางกันไป ปล่อยให้เด็กตัวน้อย ๆ คนหนึ่งต้องฝ่าฟันกับสิ่งที่อยู่รอบข้าง คำว่า "อบอุ่น" มันขาดหายไป จะว่าไป มันไม่เคยมีเลยต่างหาก ตั้งแต่จำความได้ เวลาที่อบอุ่นที่สุดคือตอนที่ได้นอน แล้วแม่เอากระดาษมาพัดให้ จนหลับไป ท่ามกลางความมืด และเงียบสงบ อยากจะลบสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ออกไปจากความทรงจำ อยากทำได้เหมือนการ format เครื่องคอมพิ

เราเคยได้ยินคำนี้กันมานานแสนนานแล้ว สำหรับคำว่ามุ่งมั่น แต่ รู้กันหรือเปล่าว่าความหมายแท้จริงแล้วนั้นคืออะไรกันแน่ ผมไปค้นมาจากภาษากรีก เขาบอกว่า มุ่งมั่นคือการ ยืนหยัด และยอมทน จนกว่าจะบรรลุเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ ผมได้เห็นหลาย ๆ คนไปเรียนต่อในระดับที่ตัวเองอยากเรียน สาขา คณะ ที่ตัวเองอยากเรียน ถามกันจริง ๆ เถอะครับว่า อยากเรียนแน่หรือเปล่า หรือแค่เห่อกันไปตามกระแสสังคมเท่านั้น ทำไมน่ะหรือ ทำไมผมถึงได้ถามคำถามแบบนี้ เอาล่ะ ผมจะเล่าเรื่องราวสั้น ๆ เอาแบบใกล้ตัวที่สุด นาย ก. สอบเข้าเรียนมหาลัย a สาขาด้าน computer และบอกว่า กระผมชอบมากครับ กระผมอยากเขียนโปรแกรมให้เก่ง ๆ ผ่านไป 1 ปี ก็หันไปเอาดีทางสาย Network Admin และบอกว่า ผมค้นพบตัวเองแล้วครับ จากนั้นผ่านไปอีก 1 ปีก็หันไปเอาดีด้าน Graphic ครับ พร้อมบอกว่า รู้หมดละ Programming, Network เบื่อ หันมาทางนี้ดีกว่า ท้าทาย สุดท้าย นาย ก. ก็เรียนจบ และหางานทำลำบาก เพราะไม่ได้ชำนาญอะไรซักเรื่อง ค้นหาตัวเองไม่เคยพบเลย ตลอดระยะเวลายาวนาน แล้วก็เปลี่ยนงานไปเรื่อย ๆ ไม่ยืนหยัด ไม่อดทน เราค้นหาตัวเองให้พบ แล้วยึดมั่นเดินไปให้สุดทางฝันจะดีกว่า

นานมาแล้ว คงจำกันได้ว่าต้นปี ณ เดือนมกราคม ผมตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าจะออกรถ Honda City ให้ได้ในปีนี้ และบัดนี้ปลายปีพอดี ผมก็ทำได้จริง ๆ ครับไปทำการจองรถไว้แล้วเรียบร้อย ว้าว ๆ สุดเท่ไปเลย ลึก ๆ แล้วในใจก็ไม่ได้มีความอยากได้อะไรนักหนา เพราะงานที่ทำอยู่นั้นไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหนเลย อีกอย่างคือเป็นการเสียเงินจำนวนมากโดยใช่เหตุ แต่ก็อย่างว่า บางครั้งเราก็อยากจะสบายบ้าง อะไรบ้าง จริงมะ สุดท้ายเรื่องราวในปี 2012 นี้ผมก็จัดไปจนได้กับรถในฝัน ที่เอาภาพแปะไว้ในห้องทำงาน เนิ่นนานนับปี คนเรานั้น เวลาตั้งเป้าหมาย ก็มักโดนคนหัวเราะเยาะ แต่เมื่อเขาทำได้จริง ๆ ตามที่เขาตั้งหวัง เสียงหัวเราะนั้นถึงจะสงบลง ทำไมหรือ การมีความฝัน มีเป้าหมาย มันผิดอะไร หลายคนที่อยู่รอบตัวก็เคยหัวเราะผม ในวันที่ผมบอกว่า "สักวันหนึ่งจะมีรายได้เดือนละแสน" ใช่แล้ว ในวันนั้นผมก็โดนหัวเราะ และโดนถากถางมาตลอดเส้นทาง จนกระทั่ง มาถึงวันที่ผมทำได้จริง ๆ ยอดรายได้ทั้งสิ้นในเดือนที่ผมสามารถหาได้มากกว่า 100,000 บาท อาจจะฟังดูตลก เมื่อเห็นสภาพผมขับรถมอเตอร์ไซเก่า ๆ ใส่เสื้อผ้าธรรมดา กินอยู่ แบบคนทั่วไปที่เขาไม่มีเงิน ทำไมน

เนื่องจากโปรเจก SciAcc ที่ผมได้เขียนให้กับ สถาบันแห่งหนึ่ง ยังไม่เสร็จสิ้น (ในความคิดของลูกค้า) และผมก็มองไม่เห็นเลยว่า มันจะเสร็จเอาตอนไหน เพราะว่าทุกครั้งที่พรีเซนต์ก็ไปเรื่อย ๆ โอเคเรื่องแค่นี้ผมยอมรับได้ แก้ไปเหอะ รื้อไปเหอะ ผมไม่ว่าไรหรอก ก็แค่จ่ายมา ค่าเสียเวลาผม ไม่มีอะไรแก้กันฟรี ๆ ครับ Business is a Business กระทั่ง ลูกค้าบอกว่า หมดงบแล้ว ไม่มีเงินให้ละ แล้วเขาก็ไม่ได้จ่ายผมอีก ผมก็เลยจำเป็นต้องโหด โดยการไม่ทำให้ต่อถึงแม้ว่าจะ bug หรือจะเป็นการเพิ่มฟีเจอร์ หรือปรับให้เข้ากับงานเขาจริง ๆ ก็ตาม เงินไม่มา งานก็ไม่เดิน โลกใบนี้ผมอยู่มานาน และนานพอที่จะค้นพบสัจธรรมว่า ยอมเขา = เราเจ็บตัว อาจฟังดูโหดร้าย แต่ความจริงก็คือความจริง คนเราตื่นมาต้องใช้เงิน ต้องกิน ต้องมีห้องเช่า ต้องมีค่าน้ำมันรถ ต้องโน่น นี่ สารพัด แล้วจะมาทำงานให้กันฟรี ๆ ได้ยังไง เมื่อเงินหมด งานก็หยุดเดิน โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ รองรับทั้งสิ้น เพราะผม "มีวันตาย" นับวันก็ยิ่งเข้าใจโลกมากขึ้น และดูเหมือนจะโหดเหี้ยมเข้าเรื่อย ๆ นั่นเพราะสังคม เอาเปรียบผมมาโดยตลอด คนเราไม่ได้อยู่ด้วยเงินหรอก อยู่ด้วยอาหาร แ

หลายคืนแล้วที่ผมนอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร มันมีบางเรื่องราว ค้างคาอยู่ในใจลึก ๆ แต่ไม่สามารถเขียนออกมาเป็นถ้อยคำได้ มีวันวานอันโหดร้าย ปวดร้าว มีอนาคตที่วาดไว้ในอากาศ แต่ก็ยังไปไม่ถึง แม้จะพยายามสุดความสามารถแล้ว จนเวลานี้ สิ่งที่ผมทำอยู่ก็คือ มุ่งหน้าสู่เป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ ปีนี้ก็ไปถึงจนได้เป้าหมายที่ตั้งหวัง แต่เป้าหมายปีหน้ายิ่งใหญ่มากขึ้นอีกหลายเท่านัก แต่ก็จะทำให้ได้ ในเมื่อนอนไม่หลับ แล้วจะทำอะไรดีนะ ผมก็เลยเปิดโปรแกรม NetbeansIDE ขึ้นมาเขียนโปรแกรม jPOS ของผมต่ออีก อยากให้เสร็จไว ๆ รีบเปิดตัวจังเลย มีคนอีกจำนวนมากรอคอยที่จะใช้ version 2013 แต่พอเขียนโค้ดไปซักพัก ผมก็เหนื่อยล้า เลยขับมอเตอร์ไซเก่า ๆ ของผม ออกไปนั่งกินเบียร์ 1 ขวดในร้านเหล้า เห็นเด็กวัยรุ่นเมา พากันเต้น อย่างสนุกสนาน พวกเขารู้กันไหมว่า วันข้างหน้าจะออกไปทำงานอะไร อาชีพอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ พอกินหรือเปล่า เอาล่ะ นั่นมันเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของผม ผมก็กลับมาเริ่มต้นเขียนหนังสือ Yii Advanced ต่ออีก เขียนมาเขียนไปเอาอีกละ อาการเดิมครับ เซ็ง เลยเปิดโนตบุคอีกเครื่อง Lenovo นั่งเขียนหนังสือ Java Desktop

ขณะที่ผมกำลังนั่งเขียนโปรแกรม ทำงานชิ้นหนึ่งให้กับลูกค้า ซึ่งยืดเยื้อมาเป็นเวลานาน เกินกำหนดจริงมาแล้ว 3 เดือน ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ ดูเหมือนจะมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้งานชิ้นนี้ล่าช้าออกไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีกำหนด ผมก็มานั่งคิด ทบทวนกับตัวเองว่า เราน่าจะเลือกทางเดินให้ตัวเอง แล้วก้าวเดินไป ไม่ต้องง้อคน ไม่ต้องก้มหัวให้ใคร ไม่รับงาน แต่สร้างชิ้นงานของตัวเอง ซึ่งตอนนี้ก็มี jPOS, iService, jCAR, iSchool ที่ขายได้เรื่อย ๆ สิ่งเหล่านี้ผมไม่เครียดกับมันเลย เพราะทำออกมาบนความต้องการของตัวเอง แล้วนำเสนอให้คนได้รับรู้ จากนั้นก็มีคนจำนวนมากนำไปใช้งาน และบอกต่อเรื่อย ๆ ยิ่งคิด ก็ยิ่งได้คำตอบ ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ว่าตัวเองไม่เหมาะกับงานที่จุกจิก และไม่ชัดเจน ณ เวลานี้ ก็มีงานอีกชิ้นนึง ที่เซ็นสัญญาไปแล้ว แต่ทางผู้ว่าจ้างยังไม่โอนเงินให้เลย (เกินกำหนดมาแล้ว 1 วัน) ผมก็เลยคิดว่า ผมควรที่จะยกเลิกสัญญานี้ดีหรือเปล่า เพราะหากทำงานนี้ก็ต้องขายวิญญาณตัวเองไปอีกราว ๆ ครึ่งปี แลกกับเงินเพียงไม่กี่บาท แถมยังต้องเสียโอกาสในการพัฒนาสินค้าตัวเอง อีกด้วย ไม่มีความสำเร็จใด ยิ่งใหญ่เท่าชนะใจของตนเอง ถึงเ

วันนี้วันที่ 5 ธันวาคม 2555 วันพ่อแห่งชาติ ชีวิตก็เหมือนวันทุกวัน คือวันปกติ นั่งทำงานเขียนโปรแกรมไปเรื่อย ๆ ทำนี่ ทำนั่น คิดไอเดีย ค้นหาหนทางว่าจะทำโปรแกรมอะไรดี แต่ก็เขียน jPOS 2013 ไปด้วย หลายคนก็คงอยู่กับครอบครัวอย่างอบอุ่น แต่สำหรับครอบครัวของผม ไม่ได้เป็นแบบนั้น ก็ไม่เป็นไรผมมีหน้าที่สร้างนวัตกรรม ก็มุ่งหน้าสร้างต่อไป รอคอยวันนั้นวันที่พ่อ จะมีเวลาว่าง อยู่กับครอบครัว ถึงวันนั้นผมเองก็อยากมีเวลาว่างให้กับครอบครัวเช่นกัน จะว่าไปผมก็ไปไหนไม่ได้เลย เพราะเมื่อวานไปตีปิงปองแล้วหลังเคล็ด ขยับก็ปวดหลังทันที แปล้บ ๆ ๆ เจ็บจี้ดมาก กินยาแล้ว หวังว่าวันนี้จะหาย เพราะมีเป้าหมายคือเสาร์นี้ จะไปบำเพ็ญประโยชน์คดีเมาแล้วขับ ฮ่า ๆ ๆ จะได้หมดคดีซะที เดี๋ยวเดือดร้อนไปมากกว่านี้ ไม่มีอะไรจะเล่า ก็เล่าเรื่องทั่วไปนะคราฟ ตามประสาโปรแกรมเมอร์บ้า ๆ บอ ๆ แบบผม ไร้สาระบ้าง มีสาระบ้าง เขียนไว้อ่านในวันหน้า เพื่อมองย้อนกลับมาดูตัวเอง ระหว่างวันเวลาที่เดินมา

หลังจากที่หายหน้าไปนาน ไม่ได้เขียนบทความหลายวัน เนื่องด้วยไปแข่งปิงปองที่ขอนแก่น ก็ชนะบ้าง แพ้บ้าง ตามประสาคนเล่นไม่เก่ง แต่มีใจรัก ชื่นชอบกีฬานี้ก็เท่านั้นเอง เอาล่ะ วันนี้เลยมาขอเขียนบทความอะไรเล่น ๆ ผ่อนคลายซักหน่อย ตอนนี้ผมกำลังปรับโปรแกรม jPOS ให้กลายมาเป็นรุ่น Webbase เรียกว่าต้องเขียนโค้ดใหม่ทั้งหมด ตั้งแต่แรกเลย ดีหน่อยที่ใช้ฐานข้อมูลชุดเดิม เลยแค่เขียนโค้ดอย่างเดียว ไม่ต้องคิดเรื่อง Design ส่วนเรื่องหน้าตาของโปรแกรม ก็อิงตามระบบเดิมเป้ะเลย มีปรับบ้างนิดนึงก็พอละ เป็นคนก็มีความฝัน และฝันของผมก็ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ไม่รู้มันจะใหญ่ไปไหน งานต่าง ๆ มากมายที่อยากจะทำแต่มันก็ยังทำไม่เต็มที่เท่าไหร่ นี่ก็จะหมดไปอีกปีนึงแล้ว อายุน้อยลงเรื่อย ๆ เข้าทุกวัน แต่ก็ยังเล่นอยู่เหมือนเด็กอมมือ ที่ไม่รู้จักโต วาดฝันไว้หลายสิ่งหลายอย่าง จนกลัวว่าจะไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้ วันนี้เลยขอตอกย้ำเพื่อให้ชัดเจนอีกรอบว่ามีอะไรบ้าง เดินสายแข่งปิงปองทั่วไทย มีอิสระทางเวลา อิสระทางความคิด และอิสระทางการเงิน มี Notebook Mac อันสุดยอด ซื้อด้วยเงินสด [สำเร็จแล้ว] มีไม้ปิงปอง Sadius [สำเร็จแล้ว] รถเ

ตอนนี้งานเยอะมาก ๆ จนทำไม่ทัน แทบไม่ได้นอนครับแต่ละวันก็เกือบสว่างแล้วตื่นเช้าอีก สภาพร่างกายย่ำแย่ โทรมเข้าเรื่อย ๆ ละ อีกไม่นานก็คงตาย ฮ่า ๆ ๆ งานที่ทำตอนนี้ก็มี ปริ้นหนังสือ จำนวนมหาศาล วันละ 20 เล่มถึงจะพอส่ง เพิ่มเติม แก้ไขโปรแกรม jPOS เพิ่มเติม แก้ไขโปรแกรม iSchool เพิ่มเติม แก้ไขโปรแกรม jCAR จัดหนังสือ iOS Programming จัดหนังสือ Android Workshop #1 เขียนหนังสือ JAVA Desktop Workshop jPOS เขียนหนังสือ CI + JQuery Easy UI Workshop เขียนโปรแกรมบัญชีต้นทุนรายวิชา ของคณะวิทยาศาสตร์ ม.อุบล ฯ ฝึกซ้อมปิงปองให้กับนักกีฬาของ ม. อุบล ฯ เตรียมแข่งเดือน ธ.ค ทำเว็บ yiithailand.com ทำเว็บ tavonbook.com ฯลฯ หัวหมุนอย่างหนักมาก เครียด และไม่รู้จะทำยังไงให้งานเหล่านี้หมดไปได้ ในเวลาอันรวดเร็ว ตอนนี้ได้แต่เร่งปั่น ๆ ๆ ๆ ๆ และก็ปั่น นี่ล่ะที่เขาเรียกว่าทำงานจนหัวเป็นเกลียว ตัวเป็นน็อต มันเป็นแบบนี้นี่เอง เหนื่อยนะเฟ้ยยยย ไม่มีเวลาไปไหน ไม่มีเวลาทำอะไร ไม่มีแม้แต่เวลาจะอ่านหนังสือเพิ่มเติมความรู้ (ซื้อมากองไว้หลายสิบเล่ม ยังไม่มีเวลาอ่าน) หวังว่าในเร็ววันนี้ จะจัดการงานพว

นานมาแล้วที่อยากทำเว็บเพื่อคอยตอบปัญหา และให้ข้อมูลด้าน Yii Framework แต่ก็ยังไม่มีโอกาสซักที จนกระทั่งวันนี้เลยจัดการ จดโดเมน ตั้งเว็บขึ้นมาซะเลยครับ ชื่อว่า www.yiithailand.com นอกจากจะคอยตอบคำถาม แก่ผู้ที่ใช้ Yii Framework แล้ว ผมก็ยังมีส่วนของ VDO, ผลงานจากสมาชิก และเทคนิคต่าง ๆ ครับ เพื่อให้ทั้งมือใหม่ และมือเก่า สามารถเรียนรู้นำเอา Yii ไปใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในใจลึก ๆ แล้วอยากให้คนไทยเราหันมาเขียนเว็บด้วย Framework กันมาก ๆ เพราะนอกจากจะได้งานที่มีประสิทธิภาพแล้ว อีกข้อก็คือโค้ดที่เราเขียนนั้นจะเป็นระเบียบมาก ทำให้คนอื่น ๆ มาร่วมเขียนได้โดยไม่ต้องปวดหัวกับเรื่องลายมือของคนก่อนหน้าเลยครับ ฝากแวะเข้ามาเยี่ยมชม yiithailand.com กันมาก ๆ ผมและทีมงานเองก็จะทำการปรับปรุงเว็บเป็นระยะ และคอยให้ข้อมูลต่าง ๆ อย่างสม่ำเสมอ วันนี้เพื่อไม่ให้เสียเวลา ก็เลยนำเอาภาพหน้าเว็บมาให้ชมกัน

วันนี้เป็นวันแรกที่ upload file ขึ้นสู่ host ของเว็บชื่อ tavonbook.com ซึ่งเป็นเว็บร้านขายหนังสือครับ สำหรับเครื่องมือที่ใช้เขียนคือ Yii PHP Framework นั่นเอง สนุกกับผลงานชิ้นนี้ เพราะว่าอยากทำมานานมาแล้ว แต่ก็ไม่มีเวลา ไม่มีโอกาสซักที จนกระทั่งวันนี้ได้จัดสรรเวลาให้ว่างได้ และเพื่อไม่เป็นการเสียโอกาสเลยจัดไปซะเลยครับ ไม่พลาดแน่นอน ส่วนหน้าตาก็เช่นเคย ออกแนวเรียบ ๆ หรู ๆ มองดูสบาย ไม่อึดอัด ตรงกับสไตน์ผมที่ชื่นชอบอยู่แล้ว ที่ดีมากก็คือไม่มีคนมาควบคุม ออกความเห็น หรือออกคำสั่งใด ๆ กับผลงานของผมได้ เพราะนี่คืองานของผมครับ ไม่ใช่ของใครทั้งสิ้น และต่อไปก็จะกลายเป็นเว็บกลาง ให้นักเขียนอิสระได้นำผลงานมาวางในเว็บนี้ ทางเราพิมพ์ให้ จัดจำหน่ายให้ มีระบบตรวจสอบยอดขายให้นักเขียนเข้ามาดูได้ตลอดเวลา มันหมดยุคแล้วที่นักเขียนต้องไส้แห้ง ยอมเสียเปรียบบรรดาสำนักพิมพ์ที่มีทุนหนา และมันก็หมดเวลาแล้วที่นักเขียนจะต้องพิมพ์หนังสือไปขอวางตามร้านหนังสือใหญ่ ๆ ให้เขาหักค่าหัวคิว แถมยังโดนกดราคาอีกสารพัด ผมจะปฏิวัติวงการนี้เอง ด้วยมือของ Programmer คนหนึ่ง แม้จะเป็นเพียงคนธรรมดา ตัวเล็ก ๆ แต่ก็เต็มไปด้วย

สำหรับบทความนี้ผมก็จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวทางความคิดสั้น ๆ ครับ ไม่ยาวมากนัก หลายต่อหลายคนที่มาจ้างผมเขียนโปรแกรม ก็คงได้ยินผมปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง (ส่วนมากเลยล่ะ) เพราะว่าผมไม่ต้องการทำโปรแกรมให้กับใคร ยกเว้นว่าเป็นกรณีที่่จำเป็นจริง ๆ หรือไม่ก็ได้ตกกระไดพลอยโจนเข้าไปแล้ว เลยต้องทำ และหลาย ๆ งานที่ลูกค้าให้ผมแก้ไข ปรับเปลี่ยน เพื่อให้เป็นไปตามที่เขาต้องการ แต่ผมกลับไม่ทำให้ หากต้องการเช่นนั้นจริงก็จ่ายมา ในราคาที่ผมต้องการ เมื่อคนทุกคนมีความต้องการก็จงนำมาแลกกัน หากแลกกันแล้วมันไม่ลงตัว ก็ไม่สามารถทำให้ได้ เพราะผมมีวันตาย ใช่ครับ ชีวิตของผมไม่ได้เป็นอมตะไปตลอดกาล วันหนึ่งผมก็ต้องตายจากโลกใบนี้ไป เหลือไว้เพียงเรื่องราวความทรงจำให้กับคนรุ่นหลังไว้ชื่นชมเท่านั้นเอง แล้วผมจะต้องเอาเวลาอันแสนมีค่านี้ไปหมดไป กับเวลาของคนอื่นเพื่อสร้างระบบ เขียนโปรแกรมให้เขาพึงพอใจ แลกกับเศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่ไม่กี่บาทอย่างนั้นหรือ ชีวิตของเราคนหนึ่งก็เหมือนแสงเทียน ที่มีเปลวไฟคอยมอดไหม้ให้มอดดับลงเรื่อย ๆ ทีละนิด ช้ามากจนแม้แต่เราเองก็ไม่อาจมองเห็น หากไม่สังเกตุให้ดี ผมจึงอยากนำเอาเวลาที่เหลือน้อย

วันนี้จดโดเมนที่อยากจดมานานแสนนาน นั่นคือ tavonbook.com เว็บร้านขายหนังสือ ตั้งใจไว้ว่าใครก็นำหนังสือมาวางขายได้ ทั้งมือใหม่ และมือสอง เปิดร้านตัวเองได้ หรืออยากลงประกาศเป็นรายการ ก็ทำได้ อันนี้เป็นเพียงไอเดีย ยังไม่ได้ทำการเขียนโค้ดใดๆ เลยครับ ก็อย่างว่า ทุกอย่างต้องใช้เวลา และใช้ความพยายามในการสร้างมันขึ้นมา เพื่อให้จินตนาการ มีมูลค่า มองเห็นได้ จับต้องได้ เอาล่ะ อย่างน้อยก็ดีใจครับ ที่จดโดเมนในชื่อนี้ไว้ เพราะมันคือชื่อของผมเอง เย้ ๆ ต่อไปก็จะเริ่มเขียนโค้ดสร้างเว็บนี้ แต่ต้องว่างก่อนอะนะถึงจะได้ทำ ตอนนี้งานพันตัวเหลือเกิน ไม่มีเวลาเลย ฮ่า ๆ ๆ ไว้จะมาเขียนบลอกให้อ่านกันอีกเรื่อย ๆ ครับผม สำหรับวันนี้ไปแบบอารมณ์ดี ก็ไม่แน่นะครับใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเว็บนี้จะยิ่งใหญ่ระดับประเทศเลยก็เป็นได้ เนอะ

วันนี้ไปซื้อเครื่องปริ้นเตอร์มาครับ รุ่น Brother DCP-J140W ความเร็วสุดยอดมาก ๆ นี่ล่ะที่ต้องการมานานแสนนาน ทั้งไว และคมชัด รู้สึกโล่งขึ้นมาทันทีเลย เพราะว่า order หนังสือยังค้างอีกหลายรายการ อิ ๆ แล้วคงได้พบกับสุดยอดสำนักพิมพ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สักวันหนึ่ง สักวันหนึ่ง...

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้ วันที่ผมสามารถซื้อ mac book air 13 นิ้วมาได้ เมื่อปีก่อนเคยมีแล้วเครื่องนึง แต่ด้วยความเสียเหลี่ยมคน ทำให้ต้องสูญเสียมันไปอย่างน่าเสียดาย วันนี้ผมซื้อได้อีกครั้งแล้ว กับเครื่องที่ผมใฝ่ฝันมานานมาก หน้าจอลงตัว RAM 4GB, CPU Ivy Bridge สุดยอดมาก ๆ เปิด Eclipse + Windows Builder Pro ไม่มีค้าง ไม่มีการรอเลย ปกติผมใช้ Toshiba ลากทีนึงต้องรอ 20 วิ พอเปลี่ยนมาใช้ Lenovo Z475 รอ 4 - 5 วิ แต่สำหรับ Mac Book Air รอทั้งหมด 0 วิ สุดยอดที่สุดก็คือ Font ไม่มีรอยหยัก ไม่มีรอยแตกเลย เส้นขอบมนกลมกลืนมาก ทำให้ผมสามารถเขียนโค้ดได้ทั้งวันทั้งคืน โดยไม่ปวดตา ไม่เบื่อหน่าย อารมณ์มาเต็ม ชีวิตคนเรามีล้มได้ พลาดได้ เจ็บปวดได้ และสูญเสียสิ่งที่รักยิ่งนักได้ แต่อย่าได้เสียศรัทธา ขอให้รักษาความรู้สึกเชื่อมั่นนั้นเอาไว้ แล้ววันหนึ่งก็จะคว้าสิ่งที่รักยิ่ง คืนมาได้อีกครั้งอย่างแน่นอน เป้าต่อไปคือ เอารถเก๋งของผมคืนมา หลังจากที่ขับมอไซมาเป็นปี ๆ แล้ว แต่จะได้วันไหนผมไม่รู้ เพราะเก็บเงินอยู่ครับ ฮ่า ๆ ๆ สักวันหนึ่งจะต้องได้มาเขียนบทความ เล่าเรื่องว่าผมสามารถซื้อรถเก๋ง คันที่ 2

เมื่อได้เริ่มวางหนังสือลงไปมาก ๆ ตั้งแต่มี Yii, Android, PHP Reference แล้วทำให้ยอดขายถล่มทลายมาก ยอดสั่งซื้อเข้ามาถาโถมจนปริ้นกันไม่ไหว เลยตัดสินใจว่าวันนี้จะไปซื้อปริ้นเตอร์มาเพ่ิมอีกตัวหนึ่ง แล้วจัดเวลามาปริ้นยามกลางคืนด้วย เพื่อให้ตอบรับต่อยอดที่เข้ามาได้ทันท่วงที ใครจะไปคาดคิดว่าวันหนึ่งจะมาถึงตรงนี้ได้ ยอดขายทะลุไปไกลกว่าที่เคยเป็นมา หวังอย่างยิ่งว่าวันหนึ่งจะเติบโตยิ่งใหญ่ ไปไกลจนเกินที่ได้วาดฝันไว้ วันละ 1,000 เล่ม สักวันคงได้เห็นตัวเลขนี้คับ อีกแผนก็คือ จะจดเว็บเพิ่มเป็น javathailandbook.com เพื่อเป็นร้านค้าโดยเฉพาะเลย จะได้สะดวกในการซื้อ เพราะบางคนต้องการเข้ามาดูสินค้าอย่างเดียวก็มี บางคนก็ต้องการศึกษาหาความรู้ อันนี้ก็ไม่ว่ากัน ส่วนจะทำวันไหนนั้นยังไม่ทราบกำหนดแน่ชัด และที่แน่ ๆ เลยจะทำให้มีระบบ Dealer ด้วย เพื่อหาตัวแทนจำหน่าย ทั้งแบบ Stock และแบบ No Stock เราต้องยิ่งใหญ่ ก้าวไปสู่การเป็นอันดับ 1 ของวงการหนังสือคอมพิวเตอร์เมืองไทย สู้ ๆ เข้าไว้ ถาวร แห่ง javathailand จากที่มีเพียงอุดมการณ์เล็ก ๆ และฝันน้อย ๆ วันนี้หลายอย่างเริ่มชัดเจน สว่างไสวขึ้นมาบ้างแล้ว สักวั

บทความนี้เขียนขึ้นมาเพื่อระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจ บางอย่างในใจของผม ไม่ได้จะด่าใครเป็นการเฉพาะเจาะจงนะครับ เพียงแต่อยากเล่าเรื่องสั้น ๆ เก็บไว้เพื่ออ่านในวันข้างหน้า เป็นเรื่องราวสอนใจให้กับตัวเอง อย่าได้ไปพลาดให้กับเหลี่ยมคนอีก เมื่อเดือน สองเดือน ก่อนหน้านี้ผมได้ทำกิจกรรมหนึ่ง ซึ่งก็ทำเงินได้นิดนึงไม่มากนักครับ และได้มีการร่วมกับอีกคนหนึ่ง เพื่อให้เขาหาลูกค้า ประสานงาน และจัดการเรื่องจับจองสถานที่ โดยเราจะแบ่งกัน xx/xx ของยอดรายได้ทั้งหมด และแต่ละคนก็ไปรับผิดชอบรายจ่ายเอาเอง ในส่วนของตัวเอง จากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดี กระทั่งจบกิจกรรมนั้น ผู้ร่วมหุ้นกับผมก็บอกว่า เขามีค่าใช้จ่ายโน่น นี่ นั่นสารพัดไปหมด สรุปคือ เงินที่แบ่งกัน เขาขาดทุน และไม่พอใจ เขาเข้าใจว่าเงินที่แบ่งกันหมายถึงเงินที่หักค่าใช้จ่ายทั้งหมดจนเสร็จแล้ว ค่อยมาแบ่งกัน แต่พอเอาเข้าจริงผมไม่ได้แบ่งให้แบบนั้น เพราะผมแบ่งแต่แรกเลย แล้วไปบริหารเอาเอง ทำไมน่ะเหรอ ทำไมผมถึงทำแบบนั้น เพราะคนเรามักสร้างค่าใช้จ่ายหลอก ๆ ขึ้นมาได้สารพัด เพื่อให้นำเงินกองกลางไปจ่าย แล้วมันก็ไม่ได้มีขึ้นมาจริง สร้างบิลหลอก สร้างรายการหลอก

กว่าจะก้าวมาถึงวันนี้ได้ ผมได้สละเวลาไปจำนวนมาก นั่งเขียนหนังสือเล่มนี้จนเช้า วันแล้ววันเล่า เพื่อให้เสร็จเป็นรูปเล่มได้ทันกำหนด และแล้วในที่สุดมันก็เสร็จจริง ๆ ครับ รู้สึกดีใจมาก กับผลงานชิ้นนี้ เพราะว่าตั้งใจสุด ๆ ครับ ด้วยเนื้อหาที่ยากแสนยาก แต่ผมอธิบายให้กลายเป็นเรื่องง่าย ๆ ได้ และมันก็เป็นสุดยอดแห่ง Framework จริง ๆ ผมค้นหาเครื่องมือแสนดีขนาดนี้มานานนับ 10 ปี จนในที่สุดก็ค้นหาจนเจอ เมื่อได้ศึกษาแล้ว ก็ไม่พลาดที่จะนำมาเผยแพร่ความรู้ให้แก่คนอื่น ๆ เพื่อได้นำไปใช้สร้างผลงานอลังการของเขาต่อไป ขณะนี้ผมวางแผนอีกว่า จะจัดทำหนังสืออีกเล่ม เป็น Yii Workshop จัดเต็มครับ เมื่อทำแล้วต้องทำให้ถึงที่สุด นำพาคนอ่านให้แตกฉานกันไปเลย ถึงแม้ว่าหนังสือจะมีราคาแค่ไม่กี่บาท แต่มันก็เป็นผลงานที่ภูมิใจสำหรับนักเขียนโปรแกรมคนหนึ่ง วันเวลาค่อย ๆ ผ่านไป ผมเติบโตขึ้นทีละนิด ทีละนิด จากเด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรในโลกใบนี้ วันนี้ก็รู้มากขึ้น มากมาย จนมากพอที่จะเอาตัวรอดได้สังคมยุคปัจจุบัน แม้บ่อยครั้งก็พลาดพลั้งให้กับเล่เหลี่ยมคน

หลายคนก็คงได้อ่านเรื่องราวตามบอร์ดบางแห่ง ที่ได้ทำการด่าว่าผมไว้เสีย ๆ หาย ๆ ซึ่งก็มีอยู่จริง ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขาจะลบออกหรือยัง แต่ไม่เป็นไร ไม่ว่าเรื่องราวที่เขาเขียน และพากันด่านั้น จะเป็นเรื่องจริง หรือไม่ ก็ตาม สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นคือ คนที่เข้ามาอ่าน ก็จะได้รับ "ข้อมูล" ที่เป็นทางลบ และแน่นอน คงมีหลายคนปักใจ "เชื่อ" ตามนั้น แต่ ไม่ว่าผมจะเป็นปีศาจร้าย หรือเทวดา ในสายตาของใคร ๆ นั่นก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรนัก กับเป้าหมายที่ผมได้วาดฝันไว้ จะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ได้เห็น หรือเชื่อในข้อมูลจริง ๆ ที่ได้มาสัมผัส กับผู้ชายคนนี้ คุณคือผู้ตัดสินใจเลือกเอาเอง เพราะผมก็ไม่สามารถทำให้คนทุกคน ศรัทธา เชื่อมั่น และยอมรับในตัวผมได้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่มีบ้าง บางคนไม่พอใจ บางคนชื่นชอบ บางคนเฉย ๆ ในตัวคนทุกคนย่อมมีส่วนที่ดี และไม่ดี ปะปนอยู่ หลายคนเกลียด Microsoft ถึงขั้นไปใช้ Linux หลายคนเกลียด NetbeansIDE ถึงขั้นไปใช้ EditPlus คุณเกลียดผู้สร้างได้ เกลียดใครบางคนได้ แต่บางที คุณก็ไม่อาจจะปฏิเสธ สิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาได้ ไม่ว่าอย่างไร ในใจคุณ ก็รับรู้อยู่ แม้ภายนอกจะห

หลังจากใช้เวลาในการเขียนโค้ดอยู่พักใหญ่ กว่าเดือน ในที่สุดก็เสร็จจนได้ และได้เปิดตัววันนี้เป็นวันแรกกับระบบ webdevthai.com รูปแบบหน้าตาก็สวยงามอลังการครับ ออกแบบเองกับมือ ตอนนี้มีสมาชิกเข้ามาทั้งหมด 15 คน และเชื่อว่าจากคน 15 คนก็จะกลายเป็น 150, 1500 ได้ในที่สุด เพียงแต่ต้องใช้เวลาซักหน่อย และแน่นอนว่า ผมไม่นั่งเฉย ๆ ถึงวันนั้นแน่นอน ระหว่างนี้ก็ต้องมีการปรับปรุง พัฒนาระบบให้ดียิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ เพื่อก้าวล้ำไปไกลกว่าคู่แข่ง ขอตั้งเป้าไว้เลยละกัน ในอีกหนึ่งปีข้างหน้าจะมีอะไรบ้าง 1. ยอดการเข้าชมกว่า 200,000 ครั้ง 2. ยอดสมาชิกกว่า 1,000 คน 3. บทความกว่า 2,000 บทความ 4. การโพสในบอร์ด มีมากกว่า 20,000 โพส ฟังดูเหลือเชื่อ อลังการ แต่ก็มาลุ้นกันว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ งานชิ้นนี้เขียนด้วย Yii 100% ครับ เป็น Framework ที่ผมเพิ่งได้ใช้ทำผลงานมาระยะหนึ่ง ยังไม่แตกฉานมาก แต่ก็ใช้เป็นบ้าง

วันนั้น เมื่อ 3 วันก่อน เหมียวน้อย แมวแถวหอพักที่มันจะมาป้วนเปี้ยน และมาเล่นกับผมประจำ วันนั้นเอง ใช่ครับ ฝนริน ๆ มันคาบลูกน้องของมันมาในห้อง แต่พอดีว่าผมจะออกไปทำงานแล้ว ก็เลยไม่สามารถให้มันอยู่ด้วยได้ เลยเอาลูกมันออกมา แล้วมันก็คาบลูกไปที่อื่น ทุกวันผมจะหาอาหาร มาให้มันกินตลอด นมบ้าง อาหารบ้าง มันเป็นแมวที่น่ารักและแสนรู้มาก ๆ ชอบเอาหัวมาถูขา ชอบมานอนหนุนแขน ไม่คิดเลยว่า วันนั้นจะเป็นวันสุดท้าย ที่ผมได้เห็นเหมียวน้อย เนื่องจากว่า มันหายหน้าไป 3 วัน ซึ่งผิดปกติอย่างมาก ผมก็สงสัยอยู่ว่าหายไปไหน เลยไปสอบถามจากเพื่อนข้างบ้าน เขาบอกว่า มันตายไปแล้ว โดนวางยาเบื่อ เหลือไว้ก็เพียงลูก ๆ 5 ตัว หลับให้สบายเถิดนะ เหมียวน้อยผู้น่ารัก ใครกันนะ ช่างใจบาป ทำร้ายได้แม้กระทั่งแมวตัวเล็ก ๆ ที่มันกัดคนไม่เป็น " ยังจำได้ วันฝนตก ผมเอาร่มไปกางให้มันอยู่กับลูก ๆ ในโขดหินที่มันซ่อนลูกไว้ " " ยังจำได้ วันที่มันคาบลูก ๆ ทั้ง 5 ตัวจากลังใต้ถุนบ้าน ไปไว้ในโขดหิน " " ยังจำได้ วันที่เหมียวเข้ามาสำรวจห้อง ทุกเช้า ทุกเย็น เพื่อตรวจตราว่ามีอะไรผิดปกติในห้องหรือเปล่า " "

ผ่านมาหลายวันแล้ว กับการทำตัวเป็นเด็กตัวเล้ก ๆ ที่เอาแต่เล่นไปวัน ๆ พอให้ค่ำ ก็เอาหัวซุกเข้าผ้าห่มนอนน้ำลายยืด ฝันอยากได้นั่น ฝันอยากมีนี่ อยากมี แต่ไม่หา พอกันที บอกตัวเองว่า พอได้แล้ว เลิกเล่นเป็นเด็ก เอาจริงกับชีวิตให้มากขึ้น ก็เลยตั้งเป้าว่าจะอัดวีดีโอ iui-js mobile Framework ให้เสร็จในวันอาทิตย์ที่ 2 เดือน กันยายน 2555 นี่เลย มีเป้าหมาย แล้วต้องเอาชนะเป้าหมายให้ได้ ไม่งั้น ผมก็แค่คนที่พูดเลื่อนลอย ที่คอยบอกตัวเองว่า เอาน่า ซักวันมันก็เสร็จ แล้วไอ้คำว่า ซักวัน มันวันไหนล่ะ ระบุมาเลยดีกว่า ให้มันชัด ถ้าทำไม่ได้ก็เขกกะโหลกตัวเอง แล้วด่าว่าไอ้โง่ แต่ถ้าทำได้ จะตอบแทนด้วยการพาตัวเองไปกินสเวนเซ่นอร่อย ๆ ซักมื้อ งั้นตกลงตามนั้น เดิมพันนี้ แลกด้วย สเวนเซ่น มื้อหนึ่ง ลองดูซิว่าจะทำได้หรือไม่ ขอตั้งเงื่อนไขเอาไว้ 3 ข้อ 1. ข้าพเจ้าจะไม่ออนเฟสบุค จนกว่าจะทำชุดการสอนนี้เสร็จ 2. ข้าพเจ้าจะไม่ออนเอ็ม จนกว่าจะทำชุดการสอนนี้เสร็จ 3. ข้าพเจ้าจะไม่ตีปิงปอง จนกว่าจะทำชุดการสอนนี้เสร็จ เอาล่ะ ทีนี้ก็ลองดู ให้มันรู้ไปว่า นายกบ มันทำแค่นี้ไม่ได้

ที่จริงตั้งใจว่าจะเขียนบลอกแค่อันเดียว แต่พอเขียนไปเขียนมาแล้วก็ัคันมือ เลยเขียนอีกอันนึงแล้วกัน สำหรับบลอกวันนี้ก็อยากขอบคุณแฟนที่แสนดี ที่คอยดูแลผมทุกอย่าง ในทุก ๆ วัน ไม่ว่าจะทำกับข้าวให้กิน ดูแลห้องพัก ซักเสื้อผ้า ล้างถ้วยชาม และทำงานบ้านทุกอย่างสารพัด แล้วก็ยังอ่านหนังสือให้ผมฟัง ทำให้ผมได้รับความรู้เสริมเข้ามาเรื่อย ๆ (น่ารักไหมล่ะ) ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าผมทำงานครับ เขียนโปรแกรม เขาก็เลยอ่านให้ฟัง ส่วนมากจะเป็นหนังสือประวัติคน หนังสืออื่น ๆ ฟังให้จรรโลงใจ ได้แนวคิด

วันนี้ฝนตกหนักมาก ตกตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้ก็ยังตกอยู่อีก ผมอยู่อย่างหิวข้าวออกไปไหนไม่ได้ เพราะกลัวฝน จนในที่สุดก็ทนไม่ไหวช่วงดึก ๆ เดินไปเซเว่น เปียกเล็กน้อย แต่ก็ยังดีได้ขนมแล้วก็มาม่า พอสมควร เพื่อเป็นเสบียงไว้ตุนยามคับขัน ขณะเดียวกันผมก็กำลังเขียนโค้ดโปรแกรม ระบบซ่อมบำรุงรถ ใกล้เสร็จแล้วเหลือแค่เพียง 2 report เท่านั้น ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้ก็เสร็จครับ ปัญหาก็คือ พรุ่งนี้ผมต้องไปสอนที่วิทยาลัยการอาชีพวาริน แต่ก็เอาเหอะ เป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วล่ะ นี่ก็ปลายเดือนสิงหาคมแล้ว จะหมดไปอีกปีแล้วสินะ ชีวิตเดินหน้ามามากทีเดียวถ้านับจากต้นปีก็คงได้เห็นเรื่องราว ที่ผมผ่านพ้นสิ่งต่าง ๆ มา กระทั่งถึงวันนี้ ล้มแล้วล้มอีก สุดท้ายแล้วก็ผ่านมันมาได้ วันนี้ได้เข้าดูเว็บต่าง ๆ ได้พบเห็นเว็บที่เขาทำหนังสือด้านคอมพิวเตอร์ขาย ก็ได้พบว่าเขามีสินค้าเยอะแยะไปหมดจนผมเทียบไม่ได้เลยครับ แล้วจะทำอย่างไร ผมมานึกคิดให้ดี ๆ ก็มีหนทางอยู่ นั่นคือต้องปักหัวใจไว้บนแผ่นหิน แล้วสู้ ทำให้ถึงที่สุด ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ลงมือทำให้เต็มกำลัง เอาล่ะ สลักข้อความไว้บนหัวใจตัวเอง ว่าจะทำหนังสือให้ได้ 10 เ

เมื่่อคืนเข้านอนตี 2 กว่า ๆ และก็หลับสนิทไปพักนึง ยุงมาจากไหนไม่รู้กัดผมจนเละ ปวดแสบปวดร้อนตามตัว ทั้งแขน ขา มือ และส่วนต่าง ๆ ก็เลยลุกขึ้นมาเอาไม้ตียุงแกว่งเล่นไปมาในห้องนอน ได้ยินเสียงแป้ะ ๆ ๆ ๆ ตายไปหลายตัวเลยครับ จากนั้นก็นอนห่มผ้าให้สนิท แต่ยุงก็ไม่วาย พากันมากัดจนได้ เล่นเอานอนไม่หลับทั้งคืน เอามาเอาไป เฮ้ย มันอะไรกันนักหนาวะเนี่ย เลยลุกขึ้นมาอาบน้ำ นั่งเล่นเนตดีกว่า (ลุกมาตอนตี 5 45 นาที) ไม่ไหวจริง ๆ เลยยุงเยอะมาก ไม่รู้จะแก้ไขยังไงได้ คงต้องได้หามุ้งมาครอบจริง ๆ นั่นแหละ ไม่งั้นนอนไม่ได้ไปอีกนาน เช้าวันนี้ก็ว่าจะไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้ง แล้วหาร้านกินโอวัลติลยามเช้าอุ่น ๆ ซักแก้ว จากนั้นค่อยเข้าไปทำงาน แต่ก็นะ นี่ก็ใกล้จะ 7 โมงแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรเลยเข้ามาระบายซักหน่อย เดี๋ยวต้องไปแต่งตัวแล้วล่ะ ทีแรกว่าจะนั่งเขียนโปรแกรมซักหน่อย แต่ไม่ไหว หิวข้าวครับ วันไหนตื่นเช้าจะหิวข้าวเป็นพิเศษ แต่ถ้าตื่นสายดันไม่หิว แปลกดี ไว้มีเวลาจะลองค้นหาคำตอบดูว่าเป็นเพราะอะไร

ด้วยเหตุว่าเมื่อวานไปแข่งปิงปอง เลยกลับมาดึก แถมพอกลับมาก็ยังเขียนโค้ดต่ออีก (ระบบงานวิชาการโรงเรียนแห่งหนึ่ง) จนเกือบเช้าถึงนอน ทำให้วันนี้ (วันแม่แห่งชาติ) ผมตื่นสายมาก ๆ เกือบจะบ่ายโมง แม่คงรอดูหน้าลูกชายแล้วล่ะ ผมก็เลยรีบอาบน้ำ แต่งตัว และไปหาแม่ พร้อมกับได้กดเงินมามอบให้แม่จำนวนหนึ่ง (10,000 บาท) ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มากมายเหมือนที่หลาย ๆ คนสามารถมอบให้ได้ แต่ก็เป็นที่ผมภูมิใจอย่างยิ่ง จากนั้นก็ไปหายาย มอบให้ท่านอีก 2,000 บาท อยู่พูดคุยถามไถ่ คุยกัน นานพอสมควร กระทั่งอากาศเริ่มเย็น ผมก็กลับห้องพัก (ห่างจากบ้านไม่มากนัก) เพื่อเริ่มทำงานต่ออีก ตั้งใจไว้ว่าวันหยุด 3 วันนี้จะทำระบบงานวิชาการให้เสร็จ นี่แหละครับ ชีวิตโปรแกรมเมอร์ บ่อยครั้งที่เราต้องใช้เวลาในวันหยุด เพื่อสร้างชิ้นงาน และบ่อยครั้ง ที่เอาเวลานอนมาสร้างชิ้นงาน แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือ มันคือหน้าที่ที่ต้องทำครับ เพราะรับงานเขามาแล้ว ก็อยากทำให้เสร็จโดยไวที่สุด ยิ่งไวยิ่งดี เพราะว่ามีโปรเจกรออยู่ตรงหน้าอีกจำนวนมาก (มหาศาล) ก็เลยเร่งซักนิด เพื่ออนาคตของตัวเอง และครอบครัว ผมเคยได้ยินเพลงหนึ่ง ซึ้งใจมาก มีถ้อยคำ

หลายวันมานี้ผมได้เริ่มแจกโปรแกรมต่าง ๆ บนเว็บ pingpongsoft.com ซึ่งก็เป็นโปรแกรมที่เขียนมาเองครับ มีทั้งแจกโค้ด และแบบแจกเฉพาะโปรแกรมเฉย ๆ เป็นการสร้างปรากฏการณ์ใหม่ ที่ตัวเองก็ยังไม่เคยทำมาก่อน แจกแบบไม่คิดอะไร และไม่หวังอะไร ขอเพียงมีคนเข้ามาเยอะ ๆ นำไปใช้ นำไปพัฒนาต่อ และเกิดเป็นชุมชนขึ้นมาได้ เพียงเท่านี้ก็มีความสุขแล้วครับ เริ่มจากประมาณ 4 - 5 วันก่อน นับมาถึงตอนนี้ มียอดดาวโหลดแล้วกว่า 300 และสมาชิกร้อยกว่าคน ไม่ถือว่ามาก ถ้าเทียบกับเว็บใหญ่ ๆ หลายแห่ง แต่สำหรับเว็บแห่งนี้ที่ร้างมานาน อยุ่แบบเงียบเหงามาสองปีกว่า ถือได้ว่านี่คือเรื่องที่น่าตื่นเต้นที่สุด ไม่ใช่สิ ตื่นเต้นแบบสุด ๆ เลยต่างหากล่ะครับ นี่อาจนำไปสู่สิ่งยิ่งใหญ่ที่คาดไม่ถึง (และยังไม่เคยคาด) ก็เป็นไปได้ครับ แม้ว่าโปรแกรมที่แจก เป็นเพียบระบบเล็ก ๆ ที่ทำอะไรไม่ได้มาก แต่ มันไม่สำคัญหรอกครับว่าไอ้สิ่งที่แจกมันใหญ่ หรือเล็ก ครบถ้วน หรือขาดหาย สำคัญที่ว่า ชนะใจคนได้มากน้อยแค่ไหน ต่างหาก ผมก็มีเป้าที่ตั้งไว้เล่น ๆ ในใจ ปี 2012 นี้ขอเป้าตามนี้ครับ (ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร) ยอดสมาชิก 1,000+ ยอดดาวโหลด 5,000+ ยอดเยี่ยมชม 1

วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเริ่มแจกโปรแกรม jPOS version 2.7 ซึ่งก็ได้คิดหนัก ตัดสินใจอยู่นานเป็นแรมเดือนเลยครับ เพราะว่าเดิมทีผมขายอยู่ที่ 36,000 ซึ่งก็ขายได้พอสมควร และได้เรื่อย ๆ แต่มาคราวนี้ผมตัดสินใจแจกฟรี โดยไม่จำกัดฟีเจอร์การใช้งาน ไม่จำกัดวัน ไม่จำกัดเครื่อง และไม่จำกัดความเร็ว สรุปว่า เป็นการแจกฟรี ที่ฟรีจริง ๆ 100% ทำไมน่ะเหรอ เนื้อแท้ความเป็นจริงแล้ว โปรแกรมเมอร์คนนี้ไม่ได้ต้องการสร้างสุดยอดโปรแกรมล้ำเลิศให้ขายดิบขายดี แต่ต้องการสร้างผลงานที่คนยอมรับ ใช้เยอะที่สุด ในขณะที่ผมได้พัฒนามันให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งกลายเป็น "ดีที่สุด ในตลาด" แน่นอนว่า คงอีกยาวไกลทีเดียว กว่าที่โปรแกรมนี้จะสมบูรณ์อลังการได้ เพราะยังเหลืออีกมาก ทั้งด้านระบบบัญชี ระบบภาษี ระบบอื่น ๆ อีกมากมาย ที่จะเพิ่มเข้ามา เพื่อให้รองรับกิจการต่าง ๆ ได้ และแน่อนอนอีกว่า ผมคงไม่รอให้มันอลังการก่อนค่อยทำตลาด ณ ขณะที่ทำการพัฒนาโปรแกรม ก็แจกไปเลย เพื่อให้คนได้รู้จัก ในความรู้สึกแล้ว ตอนนี้มีคนดาวโหลดไปแล้วกว่า 60 ราย (เพิ่งแจกวันแรก) ผมได้สัมผัสกับอีกความรู้สึกหนึ่ง ซึ่งไม่เคยได้รับมาก่อนเลย นั่นคือความสุข

วันนี้เป็นวันที่ผมตัดสินใจ เด็ดขาด เพื่อย้ายข้อมูลทั้งหมดของเว็บ javathailand จาก server เดิมไปไว้ server ใหม่ครับ เพราะหลายคนเข้าเว็บไม่ได้ ผมก็ไม่รู้ทำไม แต่เข้าไม่ได้จริง ๆ และยอด UIP/Day ก็ลดลงเรื่อย ๆ อย่างน่าใจหาย เหลือแค่ร้อยนิด ๆ จากเมื่อก่อนเกือบพัน ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้ ผมต้องทำการย้ายครับ แม้ว่าจะต้องพบกับปัญหาอีกมากรออยู่ หลังจากการย้ายครั้งนี้ แต่ก็พร้อมจะสู้กับมัน อีกเรื่องคือจะปรับหน้าเว็บให้เรียบ ดูสบายตา และโหลดไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อรองรับคนเนตช้า กับคนที่ใช้ Net SIM แบบคิดตามจำนวนข้อมูล มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มากที่สุดในรอบ 3 ปีของเว็บก็ว่าได้ ขอพระเจ้าจงคุ้มครอง ให้เว็บอยู่รอดปลอดภัย

และแล้ว สุดยอดโปรเจกพลิกโลกของผม iTeacher ก็เสร็จลงจนได้ เหนือ่ยมากครับกว่าจะเขียนเสร็จ เพราะประกอบด้วยหลาย ๆ module ตอนนี้ก็อยู่ในขั้นตอนการทำคู่มือ และเตรียมลง โฮส คาดว่าจะได้เปิดตัวในอาทิตย์หน้า เพื่อให้คนรู้จัก และเข้ามาเป็นสมาชิกเว็บ อิ ๆ  รอติดตามครับว่าผลจะเป็นอย่างไร

หลายวันที่ผมเร่งเขียนระบบ jCar 2.0 จนในที่สุด ก็ทำเสร็จจนได้ เนื่องจากมีการปรับเปลี่ยนเรื่องราคาค่าเช่า ให้มีหลายระดับราคา ขึ้นอยู่กับสมาชิกแต่ละประเภทด้วย ก็ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยากเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ และได้ส่งระบบนี้ให้กับตัวแทนจำหน่ายแล้วเรียบร้อย ระหว่างนี้รอ Feedback ต่อ และใช้เวลาในช่วงนี้ทำระบบ iTeacher ไปด้วย เหลืออีกไม่มาก ตั้งใจว่าจะทำให้เสร็จในวันพรุ่งนี้ ให้ได้ เพื่อที่จะได้เก็บเงินค่าระบบ และจากนั้นก็จะเอาเวลาไปทำงานอื่น ๆ อีกครับ เหนื่อยเหมือนกัน กับการต่อสู้บนหนทางสายนี้ ถึงแม้จะมีอุปสรรคมากมาย และมีเหตุการณ์บางอย่างในความทรงจำที่ไม่จางหาย เป็นบทเรียนราคาแสนแพง คอยหลอกหลอนทุกคืนวัน ก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งจะชนะ และก้าวไปสู่จุดหมายปลายทางที่ได้วาดฝันไว้ อ้อ อีกเรือง หนังสือของผมได้นำไปวางขายที่พันทิพย์แล้วครับ ค่อย ๆ ทยอยส่งไปตามร้านหนังสือทั่วประเทศ ซักวันหนึ่งไม่นานเกินรอ คนจะรู้จักหนังสือของ javathailand อย่างแน่นอน

ในที่สุดผมก็เขียนหนังสือได้หลายเล่มละ วันนี้เลยถ่ายรูปเล่น ๆ เอามาวางไว้ดูเป็นผลงานตัวเอง เพื่อให้กำลังใจครับ อ้อลืมบอกไปว่า ขายได้หลายเล่มแล้วนะ เกือบร้อยเล่มแล้วมั้งถ้าจำไม่ผิด อิ ๆ

วันนี้คุณทวีศักดิ์ บุญสิทธิ์ ได้โอนเงินค่าระบบเช่ารถ (jCar) มาให้แล้ว ผมรู้สึกมีกำลังใจอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าตัวโปรแกรมจะยังไม่สมบูรณ์มากนัก แต่อย่างน้อยก็มีคนสนใจอยากนำไปใช้งาน เฮ้อ โปรแกรมเมอร์คนนี้จะได้มีโปรแกรมเพิ่มมาอีกครับ เอาไว้ขายหลาย ๆ ราย พอมีกำลังใจก็เลยนั่งรำโค้ดสร้างฟอมเพิ่มอีก เพื่อให้ระบบสมบูรณ์แบบที่สุด พอดีว่านัดลูกค้าเอาไว้คือวันจันทร์ (พรุ่งนี้) จะส่งตัวล่าสุดให้ เครียด ๆ เล็กน้อยครับ แต่ไม่ถึงกับจะเหนื่อย โชคดีที่เคลียร์งานอื่นออกไปหมดสิ้นแล้ว ก็เลยโล่งขึ้นมา เอาเวลามาทำระบบ jCar ได้เต็มกำลัง ระหว่างนั่งรำโค้ดไปเรื่อย ๆ ในที่สุดผมก็ทำมาจนถึงฟอร์มสุดท้ายแล้ว นั่งกินมะม่วงแผ่นไปด้วย รำโค้ดไปด้วย ไม่เหนื่อย ไม่เมื่อย และไม่ท้อครับ อีกแค่นิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น ก็จะเสร็จแล้ว

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมรับงานลูกค้ามา 2 ระบบ เป็นระบบไม่ใหญ่ครับ เขียน 3 วันก็เสร็จงานนึงละ ซึ่งก็มี ระบบร้านขายยา เขียนด้วย Kohana3 ระบบพัสดุครุภันฑ์ เขียนด้วย PHP Pure ซึ่งงานทั้งสองก็รับต่อมาจากน้องเล็ก เขาเป็นคนไปรับมาอีกทีครับ และเป็นคนเก็บเงินให้ผมด้วย ตอนนี้ผมจัดการงานนี้เสร็จแล้ว รู้สึกโล่งขึ้นมาเลย เรื่องของค่าจัดทำก็ไม่มากมาย พออยู่ได้เป็นค่ามาม่า ค่าอาหารไปได้อีกพักนึงครับ ตอนนี้มีงานค้างตัวเองอยู่ 1 งานเท่านั้น คือ iTeacher รายงานผลการสอบ 3 รายงาน ระบบการบ้าน รู้สึกสนุกครับกับการทำงานแบบนี้ ถึงแม้จะได้เงินไม่มากมายนัก แต่ก็มีความสุขมาก ๆ ที่ได้ทำแต่ละวัน บางทีอยู่ว่าง ๆ ก็นั่งเขียนหนังสือเล่นไปเรื่อย ๆ ครับ ที่กำลังเขียนอยู่ก็มีเรื่อง Java Web Programming by JSP คืบหน้ามาถึง 80% แล้วล่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำแจกเป็น PDF นะ แต่ด้วยปัจจัยหลายอย่างทำให้ต้องพิมพ์เป็นเล่มขาย วันนี้ตั้งใจมากว่าจะทำรายงานของ iTeacher ให้เสร็จ และเขียนหนังสือให้เสร็จด้วยเช่นกัน เพื่อจะได้เริ่มจัดจำหน่ายอาทิตย์หน้า เป็นรายได้ประทังปากท้องไปได้อีกทางหนึ่ง ไม่รู้เมื่อไหร่จะสร้างโปรเ

วันนี้ผมไปซื้อโนตบุค Lenovo Z475 ครับ ราคา 18,890 บาท (ซื้อประกันภัย 490 + ติดฟิมกรองแสง 350 บาท) เย็นก็มาลงวินโดว์และโปรแกรมต่าง ๆ ตอนนี้อยู่ในสภาวะปรับตัวเข้าหาเครื่องใหม่ และจะโอนงานทั้งหมดจากเครื่องเดิม มาใส่เครื่องนี้ให้หมด ตามเป้าหมายปีนี้ก็ผ่านพ้นไปอีกขั้นก็คือ ซื้อโนตบุคแล้ว เป้าหมายต่อไปคือซ์้อรถคันนึงครับ เร่งแล้วล่ะทีนี้ โชคดีที่เครื่องนี้แรง เร็ว ก็เลยช่วยให้ผมสร้างโปรแกรม JAVA GUI ได้อย่างรวดเร็ว ด้วย Eclipse + Window Builder Pro อันสุดยอด มีโครงการจะสร้างโปรแกรมมากมาย เต็มไปหมด ตั้งแต่ระบบ iTeacher, jPOS, jCar ซึ่งก็ตั้งใจว่าจะให้เสร็จในปีนี้ให้ได้ สู้ตาย ถอยเครื่องนี้มาแล้วก็ต้องใช้มันทำทุนให้ได้ครับ ทางแห่งฝันเริ่มสว่างไสว ขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เพราะว่าตอนนี้ระบบ iTeacher ก็เหลือไม่มาก แล้วระบบ jCar ก็เหลืออีกนิดเดียว คิดว่าอาทิตย์หน้าคงเสร็จทั้งสองงานเลย

วันนี้วันอังคารที่ 17 เมษายน 2555 หลังจากที่หยุด 13 - 16 ก็พบว่ามี order เข้ามากมาย พอมาวันนี้ปริ้นหนังสือทั้งวันเลยครับ แถมยังไรซ์แผ่น CD อีกจำนวนมาก เพื่อส่งลูกค้าที่ค้างส่งมาตั้งแต่วันที่ 12 (มีจำนวนหนึ่งที่ส่งไม่ทัน) เล่นเอาวิ่งหัวพันกันอุตลุตไปหมด วุ่นจริง ๆ วันนี้ ตกเย็น ๆ หมึกหมด ก็ขับรถเข้าไปเมืองเพื่อซื้อหมึก หลังจากเติมหมึกแล้วก็โดนปัญหาต่ออีกว่า ปริ้นเตอร์ไม่ Detech Ink เวรเข้าไปอีกครับ เลยต้องยกไปให้ร้านดูให้ (ในเมืองอีกแล้ว) อ้อลืมบอกไปว่า ระยะทางจากบ้านผมเข้าไปเมือง 20 โลครับ ไปกลับก็ 40 กว่าโล วันนี้เข้าเมืองสองรอบ ปาเข้าไปเกือบร้อยโล ปวดหลังทันทีทันใด แต่ก็ไม่วายอีกตามเคย เย็นมานั่งเขียนโปรแกรม ระบบ iTeacher อันสุดอลังการ โปรเจกพลิกโลกของผม เหนื่อยและสนุกครับ ไม่ท้อ ไม่สิ้นหวัง บอกตัวเองเสมอว่าให้เชื่อมั่นบนทางที่เดิน และให้เดินไปบนทางที่เชื่่อมั่น อย่าหยุด อย่ายอมแพ้ แม้จะเหนื่อยแค่ไหน เย็นวันนี้ตอนขับรถกลับจากในเมือง เห็นท้องฟ้าส่องแสง (ฝนจะตกครับ ฟ้าก็เลยแลบ ๆ) ภาษาไทยเรียกอะไรผมก็ไม่รู้ แต่ภาษาบ้านผมเรียกว่า ฟ้าเลื่อม ครับ น่ากลัวมาก เพราะผมกลัวฝนตกใส่ ปริ้นเต

วันนี้วันที่ 13 เมษายน 2555 สำหรับประเทศไทยของเราเรียกว่า วันสงกรานต์ หรือวันปีใหม่ของไทยนั่นเองครับ หลายต่อหลายคนก็ไปเที่ยว สาดน้ำอย่างสนุกสนาน ส่วนผมปีนี้ไม่ได้ไปไหนครับ อยู่ห้องเช่าน้อย ๆ นั่งเขียนโค้ด และทำ VDO บ้าง เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นอีกวันที่ตื่นสายมาก เพราะเมื่อคืนนอนเกือบสว่าง วันนี้ก็เลยถือโอกาสตื่นเกือบบ่ายซะเลย และเช่นเคย ขับมอไซไปหากินข้าว ก็โดนสาดน้ำครับ เปียกปอนตามที่คาดเอาไว้ไม่มีผิด ฮ่า ๆ ๆ ช่วงเย็นก็อัดวีดีโอเรื่อง JAVA GUI Level 3 ตั้งใจมาก ๆ ที่จะให้เสร็จในสงกรานต์นี้ แต่ก็ด้วยงานอื่นรัดตัวไม่แพ้กันเลยทำให้ต้องแบ่งเวลาออกเป็นส่วน ๆ เหนื่อยเหมือนกันครับ บางทีก็รุ้สึกเพลีย รู้สึกอ่อนล้า เลยต้องเติมไฟให้ตัวเองสักเล็กน้อย โดยการอ่านหนังสือ ประวัติคนสำเร็จทั้งหลาย และอ่านดูประวัติเว็บที่เขาประสบความสำเร็จ เช่น เฟสบุค ไมโครซอฟต์ กูเกิล แอปเปิล ไม่มีเส้นทางของใครโรยด้วยกลีบกุหลาบ เลยซักคน ผมก็ได้กำลังใจมากมายครับ ไฟลุกท่วมตัวแล้วตอนนี้ รำโค้ดต่ออย่างเมามัน กำลังใจสร้างขึ้นมาได้จากตัวเราเอง

ตอนนี้เวลา ตี 3 กับอีก 25 นาที ผมนั่งรำโค้ดตั้งแต่ 4 ทุ่มจนป่านนี้ เพิ่งจะเสร็จในส่วนที่ตั้งเป้าเอาไว้ ตอนนี้เหลืออีกแค่ 2 module ในส่วนของ user level Teacher คาดว่าจะเขียนเสร็จในวันมะรืน (ค่อย ๆ เขียนไป) รู้สึกโล่งและดีใจขึ้นมาพอสมควรที่มันใกล้ถึงฝั่งแล้ว อยากเห็นผลงานนี้เติบโต มีสมาชิกทั่วประเทศ แต่ก็คงต้องใช้ระยะเวลาอีกยาวนานพอสมควร ไม่เป็นไรผมรอไหว และจะทำไปเรื่อย ๆ ให้มันดีที่สุด ดีเลิศ เท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์โปรแกรม CMS for Lernning ถึงแม้จะเหนื่อย จะอ่อนล้า แต่ผมก็ไม่สิ้นหวังครับ ยังคาดหวังว่าวันหนึ่งจะทำเสร็จ และได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ งานบางงานต้องใช้เวลาสร้างนานถึง 6 เดือน แต่เมื่อทำเสร็จแล้ว มันก็คุ้มค่าเหนื่อย ผมโดนยุงกัดตลอดคืน เพราะห้องที่นั่งเขียนโค้ดมันคือห้องเก็บของ อันคับแคบ และเหม็นอับ แค่สามารถปูที่นอนนอนได้บ้างพอให้หลับผ่านพ้นไปแต่ละวัน ถึงแม้ตอนนี้จะลำบากกว่าเมื่อก่อน ก็ไม่เป็นไรครับ ยังคงสู้ไหว ขอเพียงได้ทำในสิ่งที่อยากทำที่สุด มันก็มีความสุขแล้ว มากมาย ชนิดที่ว่า ไม่รู้จะบรรยายยังไง

วันนี้เป็นวันทำงานวันแรก ของพนักงานคนแรก ของบริษัทของผมครับ ฟังแล้วอาจจะพากันงง ความจริงก็คือ กิจการผมเริ่มเติบโตมาถึงจุดที่ต้องขยายแล้วล่ะ เลยรับพนักงานเข้ามาทำงานช่วย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ใกล้ตัวมาก ๆ แฟนผมเอง เขาตัดสินใจลาออกจากอาชีพครูรับจ้าง ที่มีเงินเดือนน้อยนิด มาทำงานกับผม ซึ่งก็ให้เงินเดือนมากขึ้นกว่าที่เดิมพอสมควร ตอนนี้ผมก็มีเวลาว่างมากขึ้น เลยเอาเวลาที่ว่างนี้ไปสร้างโปรแกรมต่าง ๆ และพัฒนาเว็บ เป้าหมายแรกที่วางไว้ก็คือจะเอาเวลามาพัฒนาเว็บไซต์ www.javathailand.com ให้เติบโตยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก ทั้งเรื่องของหน้าตาเว็บ ระบบการจัดส่ง สินค้า บริการ วีดีโอ และส่วนต่าง ๆ ทั้งหมดของเว็บแห่งให้เหนือยิ่งกว่าที่เคยมีมาในอดีต วันนี้เกือบทั้งวันก็หมดไปกับการสอนงาน ให้พนักงานใหม่ พร้อมกับวางแผนการทำงานให้เป็นระบบ มากยิ่งขึ้น ก็ตั้งใจมากว่าปีหน้าจะรับพนักงานเพิ่มอีกซัก 2 ตำแหน่ง หรือไม่ก็ 1 ตำแหน่ง อันนี้แล้วแต่อัตราความเติบโตของกิจการ เป็นเวลายาวนานมาก ที่ต่อสู้ และเดินมาบนวิถีของนักสู้ผู้ไม่มีวันยอมแพ้ จนในที่สุดวันนี้ผมก็เริ่มมองเห็นแสงทองผ่องอำไพที่ปลายขอบฟ้า ความมืดมัวก็จางหายไปบ้าง

iPersonal หรือระบบบุคลากร ออนไลน์ ที่ผมตั้งหน้าตั้งตารำโค้ดมาเกือบ 2 อาทิตย์ ในที่สุดก็ปิดฉากลงอย่างเรียบร้อย ด้วยรายงาน ฟอร์ม กราฟ ที่สวยอลังการ รู้สึกโล่งขึ้นเยอะครับ กว่าจะปิดลงได้ก็เจออุปสรรคหลายด้านเหมือนกัน ไหนจะงานอื่นมารุมร้อม ไหนจะโดนแก้งานเก่าของลูกค้า ไหนจะเร่งเขียน Software Package ขายอีก แต่ไม่เป็นไร สุดท้ายก็ผ่านพ้นภารกิจของเราได้ในที่สุด เป้าหมายต่อไปก็คือต้องพิชิตระบบ iTeacher ให้ได้ ตอนนี้้ตั้งเป้าไว้คือไม่เกินวันเสาร์นี้ ก็คือวันที่ 31/03/2555 แต่ถ้ามีการ Delay ก็คาดการณ์ไว้ว่าไม่เกินวันที่ 5/04/2555 จะตั้งใจทำให้ถึงที่สุด ไม่ให้มีการเคลื่อนที่ ก็รำโค้ดแบบสุดกำลังครับ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ออกมา ส่วนอีกเป้าหมายที่เบรกไว้นั่นก็คือระบบ jCar หรือโปรแกรมเช่ารถ ก็ทำไปที่ 35% แล้วเบรกเลย เพราะมาเร่งระบบ iPersonal, iTeacher ก่อน (ตามลำดับความสำคัญ และปากท้องครับ) และเป้าหมายเรื่องการรับพนักงานก็ใกล้เข้ามาทุกขณะแล้ว วันที่ 1 เมษายน 2555 ก็จะมาแล้วครับ พนักงานคนแรกของ บริษัทผม ตื่นเต้นครับ ที่จะมีคนมาช่วยงาน ขยายกิจการให้เติบโตยิ่ง ๆ ขึ้นไป เป้าหมายที่ได้ตั้งเอาไว้ในปี 2012

เมื่อ 2 - 3 วันก่อนผมได้เริ่มทำการร่างหัวข้อหนังสือเรื่อง " JAVA BUI by NetbeansIDE Workshop " โดยยกเอาระบบจองห้องพักโรงแรม มาเป็นกรณีศึกษาของหนังสือเล่มนี้ ตั้งใจอย่างมากที่จะเขียนให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเดือนเมษายนนี้ ก็คงได้เริ่มวางจำหน่ายครับ ช่วงนี้ผมเร่งเคลียร์งานออกไปให้หมด ๆ เพื่อจะมาเน้นในเรื่องของการถ่ายทอดความรู้ (ทั้งหนังสือ และซีดี) ระบบที่ค้างตัวก็มี iPersonal, iTeacher, jCar เท่านั้น โดยที่ iPersonal ใกล้เสร็จแล้วเหลือแค่ Report, Graph ก็จบภารกิจ ส่วนระบบ iTeacher เหลือเยอะมาก แต่เป็นโปรเจกไม่เร่งมาก ก็ต้องแบ่งเวลาทำไปเรื่อย ๆ สุดท้ายระบบ jCar อันนี้ก็เร่งหน่อย ๆ แต่ผมทำไปเยอะแล้ว ก็คงเขียนไปอีกเรื่อย ๆ เช่นกัน วันพรุ่งนี้แล้วที่พนักงานของผมจะเข้ามาทำงาน 2 คน จริง ๆ แล้วคือนักศึกษาฝึกงาน ผมวางแผนไว้ว่าจะให้น้องเค้าช่วยในส่วนของการเป็น Software Tester, Data Support และมาเรียนรู้ในงานการเขียนโปรแกรม เผื่อว่าจะช่วยกันทำมาหากินได้บ้าง และที่แน่ ๆ เลยคือจะให้ช่วยหาข้อมูลมาลงเว็บ อาทิพวก บทความ เทคนิคการเขียนโค้ด หรือเรื่องอื่น ๆ ย้อนกลับมาที่หนั

เมื่อคืนผมลง JDK 7 ครับ มันมีเหตุการณ์ให้ผมลองมาลงดู คือก่อนนี้ผมเจอปัญหาว่า Eclipse + Window Builder Pro ของผมอืดมาก ๆ จนอยากซื้อเครืองใหม่ ที่แรง ๆ แต่ผมคิดมาคิดไป เอ มันทำงานบน JVM นี่หว่า โอเค การเปลี่ยนเครื่องทำให้มันไวขึ้นได้จริง แต่ผมก็เสียเงินนี่นา แบบนี้ไม่ไหว ผมเลยคิดไปอีกว่า ถ้าเราเอา JVM ที่แรง ๆ มาให้มันรัน มันก็ต้องเร็วขึ้นสิ เลยไปโหลด JDK 7 ตัวใหม่ล่าสุดมาจาก oracle ก่อนหน้านี้ผมใช้ JDK6 u23 เมื่อลงเสร็จ เฮ้ยยยยย มันไวขึ้นจริง ๆ ครับ เลยไปดูผลการทดสอบ Benchmark ของ Java 7 พบว่าเร็วกว่ารุ่น Java 6 ถึง 50% นับว่าพอสมควรทีเดียว เอาล่ะ ในที่สุดผมก็ไม่ต้องซื้อ โนตบุคใหม่ ยังคงใช้ Toshiba Satellite RAM 4GB, CPU Intel 2.1, VGA Embed ต่อไปได้ ไม่มีปัญหาละ เย้ ๆ ในที่สุดก็กลับคืนมา เริ่มรำโค้ดทำระบบ jCar ผมต่อ

วันนี้คุยกับเล็ก เรื่องระบบบุคลากร ที่เราได้เกริ่นกันไว้ตั้งแต่เดือนก่อนโน้น มาคราวนี้ลูกค้าโอเคละ เราก็เลยมาทำการวางแผน แบ่งงานกัน โดยผมจะออกแบบระบบให้กับเล้ก และให้เล็กรำโค้ดรอก่อน เดี๋ยวเย็น ๆ ผมตามมาสมทบรำโค้ดช่วยอีกแรง เช่นเคย ระบบนี้เขียนด้วย PHP Framework อันสุดโด่งดังของผม นั่นคือ Kohana เราเลือกใช้ version 3.2 (ใหม่ล่าสุด ณ เวลานี้) และแน่นอนว่าฐานก็เป็น MySQL ทีแรกว่าจะจัดหนักใส่กับ MySQL 7 เห็นเขาว่าเร็วขึ้น 70 เท่าเลย แต่เอาไว้ก่อนเพราะยังไม่คล่อง เลยจัดเป็น MySQL 5 ก่อนครับ พอออกแบบเสร็จ ก็เลยอยากเอาภาพมาเก็บไว้ในบลอก เพื่อเป็นผลงานอีกเช่นเคย

หลังจากได้เริ่มรำโค้ดระบบ jCar ไปบ้างแล้ว ก็มีการเพิ่มเติมมาอีก จากตัวแทนจำหน่าย ซึ่งเขาไปคุยกับลูกค้ามาแล้วว่ามันต้องมีเพิ่มอีกในเรื่องค่าคอมมิชชั่น และการฝากให้เช่ารถ หาลูกค้าให้ มีการแบ่ง % กันอะไรทำนองนี้ ผมก็เลยมาออกแบบตารางเพิ่มอีก และเริ่มรำโค้ดต่อ ทำไปเรื่อย ๆ คาดการณ์ว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คงเสร็จในเดือน เมษายน ปี 2555 นี้แน่นอน แต่ก็ต้องไม่ประมาท ไม่ชะล่าใจ เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ โดยเฉพาะเหตุการณ์ไม่คาดฝัน พอผมออกแบบฐานข้อมูลเสร็จ ก็เลยอยากเอาภาพมาแปะ เก็บไว้เป็นผลงานตัวเอง เพื่อย้อนดูภาพวันวานว่าตอนเริ่มต้นระบบเรามันออกแบบมาแค่นี้ พอถึงคราวขายไปทั่วประเทศจริง ๆ แล้ว มันต่อเติมไปมหาศาลขนาดไหน เอาล่ะครับ รับชม รับฟังกันได้ ตามนี้เลย

เพื่อนสุดสนิทของผมคนหนึ่ง ชื่อบักหัวโต (ต้อม) มันแต่งงานวันนี้ ผมรู้สึกดีใจจริง ๆ ครับตื่นไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวแต่เช้าเลย ในที่สุดเพื่อนสนิทก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว รู้จักกันตั้งแต่ผมเรียน ม. 1 เรียนโรงเรียนเดียวกัน ตีปิงปองด้วยกัน ไปแข่งด้วยกัน แถมยังมาเรียนคอมด้วยกันในระดับปริญญาตรี และมันนี่แหละ เป็นผู้เริ่มเขียนโปรแกรมก่อนผม พร้อมกับมาคุยให้ผมฟังบ่อย ๆ เรื่องภาษานั้นภาษานี้ ในพิธีงานก็เดินทางไปบ้านเจ้าสาว และเริ่มเข้าพิธีสู่ขวัญ วางเงินสินสอด แล้วก็ผูกแขนครับ ผมใส่ซองเพื่อนคนนี้ไป 1,000 บาท (ไม่ได้ใส่ซองหรอก แต่ผูกแขน) มันเป็นอะไรที่ รู้สึกตื้นตันใจมาก ๆ ครับ เขามีครอบครัวกันแล้ว เหลือก็เพียงผมนี่ล่ะ ที่ยังไม่ไม่ได้แต่ง จะวันไหนก็ยังไม่รู้เลย กลับมาจากงานสาย ๆ ผมก็มานั่งรำโค้ด และเขียนหนังสือเรื่อง "เทคนิค JAVA GUI" ไปได้ 3 ตอน (เกือบ 20 หน้า) จากนั้นก็ฟุบหลับไปตอนไหนไม่รู้ ในสำนักคอมพิวเตอร์และเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ตื่นมาอีกทีค่ำ ก็พอดีแหละหิวข้าว เลยขับมอไซ เข้าเมืองไปกินข้าวมันไก่ และข้าวเหนียวมะม่วง (ระยะทาง 15 กิโล) เหนื่อย ๆ มากวันนี้ เพราะเมื่อคืนก็นอนตี 3 โดย

ตอนนี้ผมกำลังคิดทำระบบเช่ารถ เพื่อขายให้กับลูกค้าที่เป็นร้านเช่ารถทั้งมอเตอร์ไป รถตู้ รถยนต์ และรถทุกชนิด ระยะแรกนี้อยู่ในช่วงของการวางแผน เลยออกแบบฐานข้อมูลมา และเริ่มทำการสร้างโปรแกรมไปบ้างแล้วบางส่วน โปรเจกนี้เขียนด้วยภาษา JAVA เป็นแบบ Desktop Application ฐานข้อมูลผมก็เลือกใช้ MySQL และสำหรับ Tool ก็เป็น Eclipse + Window Builder Pro คาดว่าจะใช้เวลาสักพักก็คงเขียนเสร็จ ตามแผนก็คือราว ๆ 5 - 7 วัน แต่เอาเข้าจริง ๆ มันนานกว่านั้นแน่ เพราะผมมีงานอื่นที่ต้องทำ ก็เลยรบกวนกันมา รบกวนกันไป ถ้าเกิดว่างานนี้ไปได้สวย ก็ดีไม่น้อย เพราะจะได้เปิดตลาดในส่วนของธุรกิจประเภทเช่ารถ ตามแผนที่วางไว้คือตั้งใจว่าจะขายให้ทั่วประเทศไปเลย ก็ต้องลุ้นกันต่อไปครับว่าผมจะเขียนโปรแกรมนี้เสร็จหรือไม่

เมื่อวานน้องเอาโนตบุคไป ผมเลยทำระบบ Clinic VB.NET ไม่ได้ เพราะไอ้เครื่องนี้ลง .NET ไม่ได้ ก็เลยเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ตัดสินใจอันเด็ดเดี่ยว รำโค้ดใส่ไฟล์ .txt Notepad ไว้ก่อน เมื่อน้องมา จะได้ Copy โค้ดไปวาง และใช้งานได้เลย โค้ดก็ตามภาพที่ผมเอาลงนี่แหละครับ ไม่รู้จำมันได้ยังไง สงสัยเขียนมากจนฝังเข้าหน่วยความจำไปละ มันอาจจะดูลำบากหน่อยเพราะโค้ดยาว ก็เลยเอามาอีกภาพ เป็นบางส่วนของโค้ดนะครับ

หลายวันแล้วที่ผมต้องหมดแรงไปกับระบบ คลินิก ไม่เสร็จซักที จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เสร็จมันติดที่ ลูกค้าออกแบบหน้าจอ และฐานข้อมูลมาให้ แล้วมันก็ดันไม่ตรงกัน หน้าจอไม่สัมพันธ์กับตาราง มันเลยเกิดปัญหาว่า เขียนโค้ดต่อไม่ได้ละ ผมปวดหัวและเหนื่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้มานานพอแล้ว เลิกทำดีกว่า วันนี้จะบอกลูกค้าว่า ไม่ทำแล้วถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ เพราะมันเขียนโค้ดไม่ได้ แทนที่จะเอา scope มาแล้วผมออกแบบระบบเอง อันนี้ดันไปรับบท SA แล้วให้ผมเป็น Dev 100% สุดท้ายก็เลยหมุ่นอุ้ยปุ้ย (เละเทะ) อย่างที่เห็นนี่ล่ะ ปวดหัวมาก เครียดตั้งแต่เช้า มองเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ มองหาจุดที่จะเขียนโค้ดให้มันเสร็จ เพราะคืบหน้าไปมากแล้ว แต่สุดท้ายก็เสียเวลาไปเปล่า ๆ ผมไปทำระบบอื่นดีกว่า แบบนี้ไม่ไหวละ บางอย่าง มันไม่คุ้มก็อย่าไปทำมัน แบกแล้วหนัก ก็วางลงดีกว่า

นั่งเขียนจนมือแทบงอ สุดท้ายผมก็ทำเสร็จจนได้ ไม่มีอุปสรรค์ใด ๆ ครับผม จะมีก็แต่น้องผมเอาเครื่องไป ก็เลยต้องใช้ Notebook อีกเครื่องรำโค้ดใส่ Notepad ไว้ก่อน เมื่อน้องเอาเครื่องมาให้ ค่อย Copy Code ไปวาง (ไม่รู้ผมจำได้ยังไงคำสั่งมากมาย เอาไปวางแล้วรันได้เลย ไม่มี Error แม้แต่จุดเดียว สุดยอดจริง ๆ รู้สึกโล่งอย่างมาก วันนี้ก็เลยส่งงานให้ลูกค้า พร้อมกับรอเงินส่วนที่เหลืออีก 50% ครับ ผมส่งไฟล์ไปไม่ครบหรอก เพราะกลัวลูกค้าไม่โอนเงินให้ แต่หลังจากที่โอนเงินให้แล้วผมก็จะส่งไฟล์ที่เหลือให้อยู่ครับผม (คนเราก็ต้องรอบคอบ บทเรียนในวันวานสอนให้รู้ว่า ต้องทำแบบนี้) เป้าหมายต่อไป คือแก้ไขระบบ คลินิก ที่มีการ feedback มานิด ๆ หน่อย ๆ ตั้งใจว่าจะทำวันนี้ให้เสร็จ เฮ้อ กว่าจะมาถึงตรงนี้เจออะไรมาหลายอย่างเหมือนกันกับโลกของ VB.NET ปวดหัวเอาเรื่อง แต่ก็ สำเร็จเสร็จจนได้ครับผม ท้อบ้าง เครียดบ้าง อะไรบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับทิ้งงานครับ ไว้ทำโปรเจกต่อไป จะมาเล่าให้ฟังเป็นระยะ

โปรเจกนี้เป็นร้านค้าออนไลน์เขียนด้วย JSP + JSTL + MySQL ครับ ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อนอะไร ผมทำมาตั้งแต่ตุลาคม แล้วก็แก้กันมาทีละนิด เรื่อย ๆ จนทุกวันนี้ และรอบนี้ก็รอบสุดท้ายแล้ว ที่จะแก้ไขให้ กว่าจะเสร็จเล่นผมมึนไปพอควร ยังไงซะสุดท้ายก็เสร็จจนได้ครับ และน้องคนที่มาจ้างก็จะได้จบซะที เห็นใจเหมือนกันครับ โดนแก้เรื่อย ๆ เพื่อให้มันดีขึ้น (ในสายตา อาจารย์) เริ่มแรกก็เจอปัญหาเล็กน้อย เพราะผมเอาโปรเจกมาทำต่อในเครื่องนี้ (ของเดิมหายไปละ) มันเกิดปัญหาในเรื่อง path library พวก cos.jar, strut.jar, uploadBean.jar พวกนี้ครับ เรืองไร้สาระทั้งนั้น แทนที่จะ embed lib เข้าไปให้เลยก็จบ ก็เสือกไม่ทำมา โง่หรือฉลาดก็ไม่รู้ (ทำมาจาก NetbeansIDE) บ่นพอละ วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เสร็จโปรเจกนี้ผมก็เริ่มทำระบบ เบิกจ่ายอะไหล่รถบรรทุกต่อ (เขียนด้วย VB.NET) กะว่าวันมะรืนต้องส่งลูกค้าแล้ว ขอให้ทันเหอะ สู้ ๆ ไว้ อีกแค่นิดเดียว

เมื่อวานผมได้รับเงินค่ามัดจำทำระบบ "เบิกจ่ายอะไหล่รถบรรทุก" จากลูกค้า และรับเอกสารที่เกี่ยวข้องกับชิ้นงานนี้ ก็มานั่งอ่านให้ละเอียด เพื่อออกแบบระบบ หมดเวลาไปอีกพอสมควร ในที่สุดก็มองระบบออกละ เลยว่าจะเริ่มรำโค้ดวันนี้ กำหนดการ ก็คือต้องเสร็จในสิ้นเดือนนี้ครับ ตอนนี้วันที่ 24 ก.พ 55 ถ้านับวันจริง ๆ ก็มีเวลาทำ 5 วัน คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร เพราะเราออกแบบหน้าจอเอง และออกแบบตารางเอง โปรเจกนี้เขียนจาก VB.NET 2008 + SQL SERVER 2005 ครับ (ลูกค้าต้องการแบบนั้น) ยังไงก็จะพยายามทำให้เสร็จไวกว่าที่กำหนดเอาไว้ ระหว่างนี้ผมมีงานที่พอกหางอยู่ 3 งาน ระบบขนส่งสินค้า (ให้เล็กแก้บั้กต่อ) ระบบคลินิก (VB.NET ให้นิดหน่อยทำรายงานให้) ระบบการเรียนการสอนออนไลน์ (ทำช่วงดึก ๆ วันละนิด) งานที่ค้างอยู่ ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับงานตัวใหม่ครับ ดังนั้นคาดว่า งานใหม่นี้เสร็จแน่นอน เอ้า ยังไงก็ติดตามต่อไปครับ เดี๋ยวมาเล่าบ่อย ๆ

วันนี้ผมทำการ SET FTP, Database สำหรับโปรเจก iTeacher สุดยอดโปรเจกพลิกโลกที่ได้กล่าวเอาไว้ก่อนหน้านี้ (ตั้งแต่ต้นเดือน) ซึ่งงานนี้ผมและเล็ก ได้ร่วมกันรำโค้ดภายใต้ PHP Kohana Framework Version 3.2 โดยเราทำการ sub domain ไว้ใน www.iteacher.javathailand.com ก่อน เมื่อระบบเสร็จค่อยจดโดเมนหลักอีกที เมื่อกี้ก็เพิ่งสร้างตารางสมาชิก และตารางจังหวัด (พร้อมเอาข้อมูลจังหวัดลงในระบบ) และกำลังเตรียม template ที่จะใช้ในระบบนี้ ผมรับบทเป็น SA, Graphics Design, CSS Designer ส่วนเล็กรับบทเป็น Web Developer รำโค้ดในส่วน Model, Controller, View แบบจัดเต็ม เอาล่ะครับ งานนี้เป็นงานใหญ่ ที่จะถูกสร้างขึ้นจากมือของหนุ่มน้อยใส่กางเกงยีนขาด ๆ สองคน ไม่นานเกินรอ โปรเจกนี้คงเสร็จด้วยดี ผมคิดเอาไว้ว่าใช้เวลาไม่น่าเกิน 7 - 8 วันโดยประมาณ ตอนนี้จากแผนก็คือ ให้เล็กเดินทางมาจากมหาสารคาม มาอยู่กับผมที่อุบล และรำโค้ดระบบนี้ให้จบ แต่ไม่รู้ว่าจะยังไงเพราะตอนนี้เราทำงานในแบบออนไลน์ ถ้ามันเวิค และไปได้จริง ก็ดี ไม่ต้องเดินทางมาให้เสียเวลา เสียค่าใช้จ่าย ระหว่างนี้ 4 - 5 วันก็คงเป็นการทดลองทำงานแบบผ่านออนไลน์กันครับ สุดท้าย

หลายวันก่อนผมได้เขียนระบบ แฟ้มสะสมผลงาน ของสมาชิกเว็บ www.javathailand.com ของผม และตอนนี้ก็เสร็จสิ้นแล้ว เฮ้อ กว่าจะเสร็จเล่นเอารากเลือดเหมือนกัน เพราะไม่ค่อยมีเวลามาเขียนเท่าไหร่ งานหลายอย่างมันพันตัวไปรอบด้าน เอาล่ะ ยังไงซะตอนนี้็เสร็จแล้ว แต่ทว่าผมจะทำเพิ่มอีก เพื่อให้ดียิ่งขึ้น นั่นคือระบบ myPage ของสมาชิก เช่น www.javathailand.com/pages/first_member ทำนองนี้ครับ แต่ละคนก็จะมีหน้าจอของตัวเอง เสมือนว่ามีเว็บของตัวเองเลยก็ว่าได้ ว้าว ๆ เท่ไม่ใช่เล่นแล้วงานนี้ ยังมีอะไรอีกมากที่ผมอยากเขียนใส่ลงไปในเว็บแห่งนี้ แต่ก็เช่นเคย ทุกอย่างรอบตัวช่างไม่เอื้ออำนวยอย่างที่ควรจะเป็น นั่นล่ะทำให้ผมต้องชะงักความผิดเอาไว้ก่อน วางแผนไว้ เอาไว้มีเวลา มีจังหวะดี ๆ ค่อยมาลุยมัน ตอนนี้ต้องไปเร่งจัดการระบบ คลินิก ที่เขียนด้วย VB.NET 2008 ให้เสร็จ เพราะโดนลูกค้าทวงมาอย่างหนัก อีกทั้งผมเองก็อยากปิดให้มันจบ ๆ ซะที วางแผนไว้ว่าเสร็จตรงนี้จะไปลุย iTeacher กับน้องเล็ก นครินทร์ ม่วงอ่อน นี่คือสุดยอดโปรเจกพลิกโลกของเรา ซึ่งคาดการณ์ว่าจะเขียนกันสองคน แต่ไม่รู้นะ ถ้าถึงเวลาแล้วจะมีคนมาแจมด้วยซักกี่คนกันแน่ เพราะหาย

วันนี้เวลา 14.00 ผมได้รับเชิญเป็นวิทยากร บรรยาย ณ ห้องประชุม SC138 ถ้าจำไม่ผิด คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี สถาบันที่ผมจบมานั่นเอง หัวข้อก็เน้นไปด้านแนะนำน้อง ๆ นักศึกษาให้มุ่งสู่การทำอาชีพ ไอที โดยเป็นเถ้าแก่ ออกมาสู้ มาเผชิญ กับหนทางสายนี้ จะต้องเตรียมตัวยังไง ทำแล้วเจออุปสรรคตรงไหน เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ตลอดเส้นทางที่ผมเดินมา อ้อ มีอีก บ. ก็ได้รับเชิญมา พี่สมาน ฝนทั่ง ประกอบกิจการเขียนโปรแกรมขายเช่นกัน เรื่องราวค่อนข้างดุเดือด และสนุกมากทีเดียว หลายคนที่หลบเรียนในคราวนี้คงเสียใจไม่น้อยแน่ ๆ ครับ ผมก็เลยมาเขียนบลอก สรุปไว้ให้ว่า ถ้าอยากสำเร็จ และก้าวเดินมาได้บนหนนทางนี้ ต้องใจกล้า หาทีมร่วม ไม่จำเป็นต้องเก่งไปหมดทุกอย่าง จากนั้นอย่ายอมแพ้ให้กับอุปสรรคอะไรก็ตาม ทุกอย่างในชีวิต เราต้องเจอปัญหา ไม่ว่าจะเป็นลูกน้องหรือ เป็นเถ้าแก่ ก็ต้องมีบททดสอบความอดทนให้เราได้เจอเสมอ ณ อีกฝั่งของท้องฟ้า มีเรื่องราว ๆ ดีดีมากมาย รอเราอยู่ และมันก็มีเรื่องราวหนัก ๆ รอทดสอบความอดทนของเราเช่นกัน ไม่ว่าจะเก่งกาจมาจากไหน กำลังใจ และความเชื่อมั่น สำคัญที่สุด ขอให้น้อง ๆ ทุกคนก้าวเดินสู่วิชาชีพด้านนี้

เมื่อคืนผมเดินทางกลับมาจากโคราช ไปคุยระบบบัญชีกับลูกค้า บ.ธนาแสงสแตนเลส เดินทางกลับมาตอนเย็น ๆ มาถึงอุบล 4 ทุ่มกว่า และไปทานข้าว กลับเข้าบ้านนั่งทำงานต่ออีก กว่าจะได้นอนปาเข้าไปตี 3 นิด ๆ ตื่นเช้ามาตอนตี 4.45 ผมก็เตรียมตัวออกเดินทางไปส่งแฟน กลับจากส่งแฟน ผมมาถึงบ้านตอน 6 โมงโดยประมาณ อากาศหนาวมา ๆ ผมห่มผ้าห่มไปด้วย ขับมอเตอร์ไซค์ไปด้วย มาถึงบ้านกะว่าจะนอนซักงีบก็ไม่ได้นอนอีก เพราะต้องไปต้มโอวัลตินให้น้องสาวผมทาน และไปซื้อกับข้าวมาให้แม่ ในขณะนั้น มีคนมากมายมาที่บ้าน ลูกน้องแม่ผม (พนักงานร้านของแม่ผม) น้าแกเสียชีวิตซะแล้ว แบบฉับพลัน ด้วยอุบัติเหตุเส้นเลือดในสมองแตก ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง คนปกติคนหนึ่งลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำและจะมานอน แต่รู้สึกปวดหัว เลยมีน ๆ จากนั้นเรียกรถ 1669 นำส่ง รพ. แล้วก็เสียชีวิตในเวลาต่อมา ผมรู้สึกสลดหดหุู่มาก เพราะต่อไปนี้แม่ก็ไม่มีลูกน้องที่มาทำงานแทนน้าคนนี้ได้ ดังนั้นต้องปิดกิจการไปอย่างไม่ต้องสงสัย นี่ล่ะหนอชีวิตคนเรา ยามยังมีชีวิตก็ไม่ได้ใช้เงิน เอาแต่ทำงานเก็บเงิน เพื่ออนาคตของลูกสาวแก แถมยังประหยัดอดออม ไม่ใช้จ่ายเกินตัว ผมก็ไม่เข้าใจว่าแล้วจะหาเงินมาทำไม เอาช

เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนผมลำบากมาก เหลือเงินติดบัญชี 190 บาท ตอนนั้นแค่ค่าจดโดเมน ต่ออายุเว็บยังไม่มีเลยครับ กินข้าวกินปลาแต่ละที ต้องอดอยากแบบสุด ๆ ชีวิตเข้าขั้นปากถีบตีนกัดเลยก็ว่าได้ จากนั้นก็เริ่มรำโค้ด เขียนโปรแกรมให้ลูกค้าหลาย ๆ ราย เขียนชนิดว่าไม่ได้หลับนอน เพื่อรวบรวมเงินเก็บเข้ามาไว้ประทังชีวิตต่อไป บนเส้นทางนักสร้างฝัน และแล้วสถานการณ์ค่อย ๆ ดีขึ้นทีละนิด ทีละนิด จนกระทั่งมาวันนี้ 10 ก.พ 55 ผมมีเงินในบัญชี 13,570 บาทแล้ว พริบตาเดียวเอง นั่นเพราะว่าช่วงนี้มีงานอะไรเข้ามาทำหมด เขียนทุกระบบ ทุกภาษา ไม่ว่าจะเป็นอะไรหนักหนาแค่ไหน และก็คงโชคดีที่ผมเป็นคนทำงานไว เลยปิดงานได้อย่างรวดเร็ว เก็บเงินส่วนที่เหลือ ก็ต้องขอบคุณน้องเล็ก นครินทร์ ม่วงอ่อน ที่ได้รับงานเข้ามาให้อีกทางหนึ่ง และผมก็เป็นฝ่ายเขียนโปรแกรม เราแบ่งกันตามสัดส่วนครับ ช่วงนี้จะเห็นว่าผมไม่ค่อยได้ทำการ อัพเดตเว็บ www.javathailand.com สักเท่าไหร่ แต่ก็พยายามแบ่งเวลาทำ VDO ลงบ้างอย่างน้อย ๆ วันละ 5 VDO บนเส้นทางนี้ ผมยังไม่ท้อ ไม่ว่าอย่างไรก็จะสู้ต่อไป ต้องสร้างโปรแกรมพลิกโลกให้ได้ สักวันหนึ่งคนทั้งโลกจะได้จารึกชื่อของผู้ชายคนนี

หลายวันก่อนน้องเล็กที่สารคาม ได้รับงานมาให้ทำตัวหนึ่งเป็นระบบ คลินิก เขียนด้วย VB.NET 2008 + SQL SERVER 2005 ผมก็รำโค้ดอย่างมันเลยครับ ปวดหมองเล็กน้อยเพราะไม่ได้เขียน VB มาเกือบ 5 ปี ใช้เวลาในการเคาะสนิม 2 ชม.ก็ลุยเลย อ้อ เมื่อวานผมขับมอไซ ไปกันทลักษณ์ ดูการแสดงกายกรรม สนุกดีครับได้เห็นความตั้งใจของเด็ก ๆ ที่เขาแสดง นับว่าต้องใช้การฝึกฝน และมีวินัยในการฝึกซ้อมอย่างมากเลยถึงจะทำได้ขนาดนั้น เช่นเดียวกับการเขียนโปรแกรมนี่แหละ เราต้องหัดบ่อย ๆ ต้องมีวินัย และเชื่อมั่นว่าเราทำได้ วกกลับมาเรื่อง VB.NET ผมต่อ ตอนนี้คืบหน้าไปหลายส่วนละ กำลังทำระบบการสั่งซื้อยา ฮ่า ๆ พักนี้ชักจะจำมาฝันเลยทั้ง Dim, Sub, End If ฮ่า ๆ ๆ Then อีกตัว เขียนจนเริ่มจะตาลายเป็นภาษา BASIC แล้วครับ แปลกที่ผมเขียนภาษาไหนก็เขียนได้ ขอให้เป็นงานฐานข้อมูลก็พอละ เพราะสุดท้ายไอเดียก็แค่ตัวระบบงาน ส่วนที่ต่างก็เพียงแค่ Syntax ของภาษาเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรซับซ้อน สู้ ๆ คิดว่าอีกไม่นานก็คงปิดโปรเจกนี้ได้ เดี๋ยวไงจะมาอัพเดต บลอกบ่อย ๆ เพื่อให้เห็นความคืบหน้างานครับ

ก่อนหน้านี้เป็นเดือนผมได้คิดไอเดียถึงการสร้างโปรแกรมสุดยิ่งใหญ่ เท่าที่เคยทำมาก่อน และในที่สุดแล้วผมก็คิดจนได้นั่นคือโปรแกรม iTeacher รายละเอียดคืออะไรนั้น ขอเป็นความลับสุดยอดไว้ก่อน จากที่เป็นแค่ไอเดีย ผมก็มาคิดวางแผนกับน้องบอย สุดยอดโปรแกรมเมอร์คนหนึ่ง ผู้จะร่วมมือกับผมพลิกโลกครั้งใหญ่ นี่คือโปรแกรมที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดเท่าที่เคยออกแบบมาในชีวิต ของผมเลยทีเดียว เมื่อทำเสร็จออกมาได้มันจะเหลือเชื่อ สุดยอด และเหนือจินตนาการของใครหลายคน ฟังดูเว่อครับ แต่ อะไรที่มันยังไม่เสร็จอย่าเพิ่งบอกว่า ก็แค่นั้นแหละ และแล้ววันเวลาผ่านไปเดือนนึงผมก็ทำการออกแบบโครงสร้างของโปรแกรม ผังการวาง Class ต่าง ๆ รวมถึง Diagram หลายตัว และวันนี้อยากเอาภาพของ ER มาวางไว้เล่น ๆ เพื่อเรียกน้ำย่อยให้กับหลายคน เอาล่ะ โปรเจกนี้ผมและบอยคงได้รำโค้ดกันสองคน โดยผมจะรับบทเป็น SA, Senior Programmer และให้บอยเป็น Junior Programmer เขียนโปรแกรมหลังจากเลิกงานประจำ ระยะเวลาโดยประมาณในการคำโค้ดครั้งนี้ อยู่ที่ 5 เดือน สำหรับ version 1.0 ครับ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด แต่นั่นมันนานเกินไป นานเกินจริง ๆ เพราะถ้ามีคนทำเสร็จก่อนเราเพียงแค่เด

ตื่นเช้ามาชีวิตก็ปกติ เมื่อคืนนอนตี 4 กว่า ๆ เพราะมัวแก้โปรแกรมค้นหาใน javathailand.com จากนั้นเช้าก็ไปหอบเสาช่วยพ่อ นิดหน่อย แฟนของผมก็นั่งเล่นโนตบุค เครื่องที่ผมใช้ทำงาน ก็คงด้วยความเจตนาที่เขาอยากรู้ว่าผมคุยอะไร กับใครบ้าง เลยได้พบว่า ผมคุยกับน้องคนหนึ่งในเฟสบุค แต่มันก็แค่คุย และก็ไม่เคยได้เห็นหน้ากัน แถมยังไม่ได้มีอะไรมากมายไปในทางชู้สาว ด้วยความที่บางคำผมก็พิมพ์ไปอย่างสนุก ไม่ได้คิดอะไร เป็นอารมณ์ขำ ๆ เท่านั้น ไม่คาดคิดว่าแฟนจะถือเป็นจริงเป็นจัง จนถึงกับต้องเลิกกัน อาจฟังดูโหดร้าย ผมไม่แก้ตัว ไม่พูดอะไร เพราะไม่รู้จะพูดไปทำไม ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็เข้าข่ายว่าเป็นคำแก้ตัวอยู่ดี ดังนั้น ช่างมันเหอะ ก็ในเมื่อเข้าใจผิดไปแล้ว กลายเป็นคนเลวร้ายในสายตาเขาไปแล้ว มองไปข้างหน้า อนาคตยังรออยู่ จะมามัวร้องไห้ฟูมฟายทำไม เสียเวลาเปล่า คำว่า "รัก" มันก็เพียงแค่คำคำหนึ่งเท่านั้น เป้าหมายในชีวิตของเราสำคัญยิ่งกว่า ไม่มีใครอยู่เคียงข้างกับผมตลอดเวลาอยู่แล้ว นอกจากตัวเราเอง เดินต่อไป สะดุดบ้าง นิด ๆ หน่อย ๆ แต่เป้าหมายยังชัดเจน เอ้าลุย รำโค้ดต่อ หนทางยังอีกยาวไกลมาก สักวันหนึ่งที่เดินไปถึงป

กว่าจะลงได้ ผมต้องเอาโปรแกรมไปลองลงในเครื่อง Notebook ของน้อง ผมขอสันนิษฐานเบื้องต้นว่าเป็นเพราะ OS Windows7 64bit ที่ผมใช้อยู่ เพราะเครื่องน้องเป็น Win7 32bit แถมเครื่องผมเพิ่งจะฟอแมตมาใหม่ ๆ ยังไม่เคยลง .NET มาก่อนอีก เมื่อลงได้ผมก็พร้อมลุยเขียนโปรแกรมระบบ คลินิก คาดว่าจะเอาให้เสร็จใน 3 วันข้างหน้านี้ ค่ำคืนนี้ก็เลยมาเคลียร์ javathailand.com ในส่วนของระบบค้นหาเพื่อน กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตี 3.26 หนักเอาเรื่องอยู่ ว่าจะได้นอนไวซักวัน ก็ดันผิดแผนซะนี่ เหอะ ๆ เหลือแค่ระบบ แฟ้มสะสมผลงานแล้วล่ะครับ ก็จบภารกิจของ javathailand ในปีนี้ ส่วนที่เหลือจะเป็นเป้าหมายอื่น ๆ ที่ต้องทำให้ได้ในปี 2012 ยังคงมองดูเป้าหมายทุกวัน ตั้งไว้แล้ว ก็ต้องทำให้ได้ ไม่เช่นนั้นปีหน้าเราตั้งเป้าอีกมันก็จะเป็นแค่เป้าหมายเลื่อนลอย สถานะทางชีวิตตอนนี้ก็ดีขึ้นมาหน่อยนึง เพราะปิดงานลูกค้าไปหลายงานแล้ว ทำให้พอมีรายได้เข้ามาซื้อมาม่าบ้าง อย่างน้อยก็ยังประทังชีวิตไปอีกเรื่อย ๆ แถมได้ทำความฝันทุกวัน สู้ไว้ ใจยังแกร่ง

ตอนนี้กำลังทำส่วนของ ระบบภาพกิจกรรม ระบบแฟ้มสะสมผลงานของสมาชิก ระบบค้นหาเพื่อน รำโค้ดอย่างเมามันส์ คาดการณ์ไว้ว่า วันนี้จะทำให้เสร็จในส่วนของภาพกิจกรรมก่อน ระหว่างที่รำโค้ดอยู่ผมก็ฟังเพลงไปเรื่อย ๆ เพลงที่ชอบมากในตอนนี้คือเพลง "เพื่อเด็กน้อย" ของครูซัน ตะวันชีวิต ชอบมาก ๆ เลยล่ะ ได้อารมณ์ศิลปินดี ใจจริงก็อยากให้ javathailand.com เป็นสุดยอดเว็บอันดับ 1 ของประเทศไทยในด้าน ศูนย์รวมความรู้ Programming แต่คงต้องใช้เวลาอีกยาวไกล เพราะมีอีกหลาย ๆ ระบบที่ยังไม่ได้ทำ และอยากทำให้เสร็จสิ้นในปี 2012 นี้ หวังลึก ๆ ว่าจะทำเป้าหมายได้ครบทุกข้อ (พวกเป้าหมายที่ผมตั้งเอาไว้ตอนต้นปี) ยังไงก็สู้ ๆ ขอยืนหยัดต่อสู้แม้รู้ว่า ไม่มีทางจะได้มาซึ่งฝั่งฝัน จะสู้ตายแม้ว่าไม่มีวัน ได้ของขวัญที่เรายืนเฝ้ารอ

PHP Builder Pro สุดยอดโปรแกรมที่ผมได้โม้ไว้เมื่อต้นปี 2555 แต่ด้วยเหตุหลายอย่างทำให้การเปิดตัวรุ่น Beta ล่าช้ากว่ากำหนดไป และตอนนี้ก็ยังไม่ได้เปิดตัว เพราะมันยังไม่เสร็จครับ อย่างไรก็ตามผมเองพยายามเขียนไปทีละนิดละหน่อย เพื่อให้มันดียิ่งขึ้น สักวันไม่นานเกินไป ต้องเสร็จแน่นอน เพียงแต่ว่าอาจจะต้องรอกันหน่อย เฮ้อ เส้นทางสายแกลบจะสร้างผลงานสุดบรรเจิดก็ยากเหลือเกิน ไม่น่าเลยจริง ๆ เก่งแต่แกลบ ก็จบกัน วันนี้ผมเขียนเพิ่มเติมในส่วนของการเปิดดูตาราง เฉพาะแต่ละฐานข้อมูล ปวดหมองเหมือนกันครับ เลยอยากเอาภาพมาฝากว่าตอนนี้ คืบไปถึงไหนบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าเอาแต่โม้ ไม่เห็นมีผลงานอะไรออกมาซักที เอาล่ะครับวันนี้ก็ตามที่เห็นแหละ ไม่สวย ไม่หรู แต่ก็ทำจากใจอย่างแท้จริง ยังไม่ทิ้ง และก็ยังไม่ท้อครับ จะทำให้เสร็จ โลกนี้ต้องได้เห็นผลงานชิ้นนี้ของผม สร้างจากฝีมือคนกินแกลบคนหนึ่งที่มันใกล้ตายเพราะต้มมาม่า และกินผัดผักใส่วิญญาณหมูมาช้านาน สำหรับเป้าหมาย ผมตั้งไว้ว่ากลางปีนี้ต้องเสร็จใน version 1.0 เพราะด้วยงานมากมาย หลายอย่างถาโถม โปรเจกนี้ก็เลยกลายเป็นของอดิเรกไปทันที ฝากติดตามด้วยนะครับ จากใจ ศิลปินผู้อาภัพ

ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผมเริ่มลง SQL SERVER 2005, 2008 พยายามทุกหนทาง แต่มันก็ไม่ยอมแพ้ผม มันพยายามจะไม่ยอมลงในเครื่องผมเลย ให้ตายเหอะ ผมก็เลยสู้รบปรบมือกับมันเป็นการใหญ่ ทั้งต้องลง SQL Server Express, SQL Server Tools, Database Management Tool ลองทุกหนทาง จนขณะนี้เวลา 16.13 ผมก็ยังลงไม่ได้อีก หมดเวลาไปทั้งคืน ทั้งวัน เหนื่อย ท้อ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง วันนี้เลยเอาภาพมาฝาก ซึ่งมันก็บอกผมแบบนี้ครับ เล่นเอางง จนหาทางออกไม่เจอเลย สุดท้ายก็เลย ยอมแพ้มันละ ไมไหวจริง ๆ มันมาแปลก ลงจนถึงขั้นตอนสุดท้ายก็ค้าง และ Error Not Response เฉย ๆ โอเค พระเจ้ากล้วย ช่วยทอด ข้าพเจ้ายอมแพ้ เย็นนี้ผมจะลองไปลงเครื่องของน้องดู อ้อ เครื่องผม Toshiba L300, CPU Intel 2.1, RAM 4GB, OS Win7 64bit ของน้อง Samsung CPU i5 2.3, RAM 2GB, OS Win7 32bit ได้ผลอย่างไรจะมาเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้ผมพอแล้ว ไม่ไหว

หลังจากที่ผมปวดหัวอย่างหนักหนาสาหัส ในโปรเจกของน้องส้ม เพื่อนโจ้ ที่นครสวรรค์ ระบบการขนส่งพัสดุ ซึ่งเป็นโปรแกรมที่คนก่อนเขาเขียนไว้ จากนั้นไม่ยอมทำต่อ ผมเลยต้องมาทำต่อ แค่ไล่โค้ดคนเก่าผมหมดเวลาไปสองอาทิตย์ ถึงจะเริ่มจับต้นชนปลายได้ ปวดหัวเอาเรื่อง หลายครั้งว่าจะคืนงานลูกค้า แต่ ในใจก็แย้งว่าเราจะยอมแพ้ไม่ได้ ต้องไม่ยอมแพ้ ผมก็เลยอดทนงม ๆ ๆ และไล่ไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็เจอต้นตอจนได้ครับ รอดไปอีกงาน ตอนนี้เขียนเสร็จไปละ ไอ้ฟอร์มที่ยากที่สุด อุปสรรค์ในครั้งนี้คือ code php เพียว ๆ include กันเป็นสิบ ๆ ต่อ table design ตั้งชื่อมามั่วมาก ไม่สัมพันธ์เลยว่าอะไรเป็น pk, fk แล้วชื่อก็ไม่ได้สื่อเลยว่า มันเชื่อมกับตารางไหน data dic ไม่มีให้ ต้องไปไล่หาดูข้อมูลข้างในแล้วเดา น้องส้มคนจ้างผม ก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับงานตัวนี้ เพราะให้เขาทำแบบ 100% สุดท้ายและท้ายสุด ในที่สุดผมก็ทำได้ แม้จะหัวหงอกไปหลายเส้นก็ตาม เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้ายังไม่ยอมแพ้ มันก็จะยังไม่ถึงตอบจบของนิทาน ขอให้ยังยืนหยัดสู้ สักวันหนึ่งเราจะเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับผมในค่ำคืนนี้ ผมชนะแล้ว โย้ ๆ ๆ ๆ ๆ แบบนี้ต้องฉลอง

วันนี้ก็เป็นวันสิ้นเดือนครับ ปี 2555 หลายคนก็ไชโยโห่ร้อง เพราะได้รับเงินเดือน แต่ผมไม่มีความรู้สึกแบบนั้น ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ฮ่า ๆ ๆ เงินเดือนก็ไม่มี รายจ่ายก็ไม่มี อยู่บ้านไม่ได้เช่า ข้าวไม่ได้ซื้อ ชีวิตไม่มีคำว่าสิ้นเดือน หรือกลางเดือน มันเหมือนกันทุกวัน แต่สิ่งที่ผมพลาดไป คือวันนี้ผมต้องเปิดตัวโปรแกรม php builder pro version 1.0 ทว่ามันยังไม่เสร็จนะสิ เพราะมีงานอื่น ๆ มาแทรกเยอะมาก และผมก็ต้องโดนมรสุมอีกอย่างหนัก เลยยังไม่เสร็จครับ กะว่าจะเลื่อนกำหนดออกไปอีกซักเดือนครับ เฮ้อ เจ็บใจจริง ๆ ตอนนี้ก็ลงโปรแกรม VB.NET 2008 เอาไว้แล้ว เพราะต้องทำโปรแกรมคลินิกให้กับหมอสุพจน์ เป็นแบบ Client - Server อันนี้ผมใช้ Express Edition ฟรีครับ ไม่มีค่าลิขสิทธิ์ใด ๆ วางแผนว่าจะเขียนคืนนี้ซักส่วนนึงก่อน และก็วางแผนว่าจะเขียนให้เสร็จในอีก 3 วันข้างหน้า ที่ต้องทำนานถึง 3 วันเพราะว่า มีงานอื่นที่ต้องจัดการ นั่นคืองานโปรแกรมส่งพัสดุ ของน้องส้ม ซึ่งรำโค้ดต่อจากคนเก่าเขาทำมา แล้วทิ้งขี้ไว้ให้ผม อยากตบกระโหลกมันจริง ๆ ไอ้คนเขียนคนก่อน จะบ้าตาย connect db ทุกหน้าเลย อย่าให้เจอเชียวพวกแบบนี้ โอเค รันได้ไม่เ

จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องเก่าที่ผมนำมาเล่าใหม่เฉย ๆ ครับ ว่าจุดเปลี่ยนของชีวิตมันมาจากไหน เกิดเหตุการณ์อะไร ทำไมเด็กคนหนึ่งที่ไม่ได้เรียนการเขียนโปรแกรม กลายมาเป็นโปรแกรมเมอร์ได้ มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่นอน ใช่ครับ เรื่องก็เป็นดังนี้เลย ช่วงนั้นฝึกงานครับ ผมจบ ปวส ปีแรก ก็พอเขียนโปรแกรมได้ไม่ถึงกับเก่งกาจอะไร และยังไม่คิดจะเอาดีในทางนี้เลย เพราะชอบการซ่อมคอมพิวเตอร์ คิดเอาไว้ว่าเรียนจบแล้วจะมาเปิดร้านซ่อมคอมที่บ้านนอกของผม แต่บังเอิญ ไอ้ร้าน บายคอม ที่ผมไปฝึกงานมันดันให้ผมเช็ดกระจก และทำความสะอาดคอม ไม่ให้ผมเป็นช่างซ่อม ก็เลยน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่ไปแม่งเลย กระทั่ง อาจารย์มาตามที่บ้าน และบอกให้ผมกลับไปฝึกงานซะ แต่ผมก็ไม่ไป สุดท้ายอาจารย์เลยให้ผมไปอบรมที่ ม.อุบล โครงการ Developer Summer Camp เฮ้อ อาไรกันวะ เอา ๆ ไหนก็ไหน ๆ ละ ผมเลยอดเอาครับไปนั่งฟัง 2 เดือน ก็มีเพื่อนผู้ร่วมอุดมการณ์ไปด้วยกัน 2 คนคือบักต้อย และบักนนท์ หลังจากจบคอร์สภาษาต่าง ๆ ไล่กันมาตั้งแต่ C, C++, JAVA, Action Script, PHP, Symbian, Oracle ผมก็ได้อบรมสารพัดหลักสูตร ไม่รู้เรื่องซักอย่างหรอกครับ ฟังไปงั้นแหละเพราะผมไม่ได้ชอบทา

จำได้ว่าเมื่อสมัยเรียน ปวส. 2 เทอมสุดท้าย นักศึกษาทุกคนต้องทำโปรเจก PHP ส่ง เพื่อเป็นโปรเจกจบ ซึ่่งก็ไม่มีใครทำได้เลย ผมเลยรับแหลก ตอนนั้นเป็นโค้งสุดท้าย รับงานมาตัวละ 1,500 - 2,000 ไม่ทำเอกสารนะครับ ทำเฉพาะโปรแกรมอย่างเดียว ผมจำได้อย่างแม่นยำว่า ทำไปเกือบจะ 80 กว่างาน ที่จริงก็เกือบ ๆ 100 Project แหละ ใช้เวลาเดือนนิด ๆ ก็ปิดงานได้หมดสิ้น (โปรเจกไม่ใหญ่มาก แค่ 10 - 20 table) และด้วยความที่ผมเองได้สร้าง library ต่าง ๆ ไว้เยอะพอสมควร ทั้งพวก Report, Form, Validate, Shopping Cart, Login, Backend Generator, Member, Webboard, Chat, Guest Book, Counter, Banner Manager, ... และอีกมากมายสารพัดที่ผมได้สร้างเอาไว้ เลยทำให้การทำงานรวดเร็วกว่าที่คิดไว้มาก ช่วงนั้นผมปิดห้องพัก ล้อกห้อง และตุนมาม่าไว้หลายลัง รวมถึงเครื่องดื่มชูกำลัง เช่น M100, กระทิงแดง, กาแฟกระป๋อง เพียบครับ แถมยังไม่ยอมไปเรียนหนังสืออีก ช่วงนั้นทำเงินได้เยอะมาก ๆ จำไม่ได้ว่าเยอะแค่ไหน แต่เท่าที่รู้คือ มหาศาลอย่างยิ่งสำหรับเด็ก ปวส คนหนึ่ง ยอมรับว่าเหนื่อย และต้องฝืนกับสภาพร่างกายที่อ่อนล้าอย่างมาก ผมต้องตื่นตี 5 นอนตี 3 แทบทุกวัน